Pistolet Glock 17 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Glock 17

Glock 17 (4 generacja)
Państwo	Austria
Projektant	Gaston Glock
Producent	GLOCK Ges.m.b.H.
Rodzaj	pistolet samopowtarzalny
Dane techniczne
Nabój	9 mm Parabellum

Glock 17 – austriacki pistolet samopowtarzalny.

Powstanie pistoletu wiąże się z konkursem "Pistole der 80er Jahre" na pistolet samopowtarzalny dla armii austriackiej, który miał zastąpić używane wcześniej Walthery P.38, Browningi HP oraz M1911A1. Według wymagań konkursu pistolet miał być zasilany nabojem 9 x 19 mm Parabellum oraz posiadać 16 naboi w obrębie kabury, co wymuszało zastosowanie magazynka o dużej pojemności lub zapasowego magazynka przenoszonego w kaburze. Broń miała być również przystosowana do bezpiecznego przenoszenia z nabojem w komorze nabojowej. Konkurs wygrał Glock 17 który został wprowadzony do uzbrojenia armii austriackiej w 1982 roku jako P80. Zastosowano lufę o długości 114 mm z sześcioforemnym prawoskrętnym przewodem poligonalnym. Po wystrzeleniu z magazynka ostatniego naboju zamek zatrzymuje się w tylnym położeniu, zatrzask umożliwiający zwolnienie zamka w przednie położenie znajduje się po lewej stronie szkieletu nad chwytem pistoletowym. Wykonany z tworzywa sztucznego szkielet pistoletu posiada stalowe wzmocnienia, stalowe prowadnice po których porusza się zamek oraz stalowy wkład odryglowujący. Pistolet zasilany jest nabojem 9 x 19 mm Parabellum. ^[1][2]