Plastochinon – Wikipedia, wolna encyklopedia
| |||||||
Ogólne informacje | |||||||
Wzór sumaryczny | C53H80O2 | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Masa molowa | 749,20 g/mol | ||||||
Identyfikacja | |||||||
Numer CAS | |||||||
| |||||||
Podobne związki | |||||||
Podobne związki |
Plastochinon – organiczny związek chemiczny z grupy chinonów, występujący w chloroplastach komórek roślinnych. Jest odpowiedzialny za przenoszenie elektronów w fazie jasnej fotosyntezy. Przenosi elektrony z centrum reakcji fotosystemu II na kompleks cytochromowy b6f.
Po przyłączeniu dwóch elektronów i dwóch protonów pobranych ze stromy chloroplastów plastochinon przechodzi w formę zredukowaną – plastochinol – PQH2[1].
Budowa
[edytuj | edytuj kod]Nazwą plastochinon określa się grupę związków różniących się długością bocznego łańcucha izoprenoidowego od 6 do 10 jednostek izoprenoidowych. Najczęstszą formą plastochinonu jest PQ-9[1].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Strzałka Kazimierz: Fotosynteza i chemosynteza W: Fizjologia roślin (red. Kopcewicz Jan, Lewak Stanisław). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002, s. 272–330. ISBN 83-01-13753-3.
Encyklopedie internetowe (rodzaj indywiduum chemicznego):