Platforma chińska – Wikipedia, wolna encyklopedia

Platforma chińska (prekambryjskie platformy wschodnioazjatyckie) – zespół platform prekambryjskich, zwanych tu masywami prekambryjskimi, rozdzielonych strefami fałdowymi z paleozoiku i mezozoiku.

Platforma chińska zajmuje południowo-wschodnią część kontynentu azjatyckiego. Od północy i zachodzie ograniczona jest pasmem uralsko-mongolskim, od południa Himalajami i pasmem indochińskim, na wschodzie sięga po morza szelfowe (Morze Wschodniochińskie)^[1].

Składa się z kilku masywów prekambryjskich. Są to^[1]:

• masyw tarymski,
• masyw cajdamski,
• masyw ałaszański,
• masyw tybetański,
• masyw północno-wschodni (masyw mandżurski),
• masyw północno-chiński,
• masyw południowo-chiński.