French
DeutschPośrednia Brdarowa Grapa – Wikipedia, wolna encyklopedia
 Brdarowe Grapy, widok z Kopy Kondrackiej | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość | 1822 m n.p.m. |
| Wybitność | 13 m |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°11′36,9″N 19°56′19,2″E/49,193583 19,938667 | |
Pośrednia Brdarowa Grapa (słow. Prostredná brdárova grapa[1]) – szczyt Brdarowych Grap, bocznej grani Liptowskich Kop w słowackich Tatrach. Grań ta oddziela dolinę Koprowicę od Doliny Szpaniej i Doliny Cichej. Pośrednia Brdarowa Grapa znajduje się w środkowej części tej grani pomiędzy Wielką Brdarową Grapą (1860 m) a Małą Brdarową Grapą (1722 m). Grań między Wielką i Pośrednią Brdarową Grapą jest porośnięta kosodrzewiną i prawie pozioma, na długości około 500 m obniża się zaledwie o około 30 m. W grani między Pośrednią i Małą Brdarową Grapą znajduje się przełęcz Brdarowe Siodło[2] (1689 m[3]).
Pośrednia Brdarowa Grapa według pomiarów lidarowych z 2018 roku ma wysokość 1822 m[3], według pomiarów wcześniejszych – 1824 lub 1814 m. Południowo-wschodnie stoki Pośredniej Brdarowej Grapy opadają do doliny Koprowicy, północno-zachodnie do Doliny Cichej. Spod szczytu spływają do tej doliny trzy strumyki, niżej łączące się w jeden potok uchodzący w okolicy Ubogich Polan do Cichej Wody[4].
Pośrednia Brdarowa Grapa porośnięta jest lasem i kosówką, tylko niewielkie partie są jeszcze trawiaste[2]. W podhalańskiej gwarze, zarówno polskiej, jak i słowackiej, grapą nazywano strome i urwiste zbocze, grzbiet lub wzniesienie[5]. Od 1949 r. cały rejon Liptowskich Kop stanowi zamknięty dla turystów obszar ochrony ścisłej TANAP-u[2]. Nazwa Pośrednia Brdarowa Grapa używana jest w części nowszych wydawnictw polskich[6]; w pozostałych oraz w publikacjach słowackich stosowane jest określenie Mała Brdarowa Grapa (Malá Brdárova grapa)[2].
Problemy z nazewnictwem i lokalizacją
[edytuj | edytuj kod]Cztery szczyty Brdarowych Grap zostały wyróżnione przez Władysława Cywińskiego w 11 tomie przewodnika wspinaczkowego Tatry. Szpiglasowy Wierch. Wcześniejsi tatrolodzy Witold Henryk Paryski i Ivan Bohuš wyróżniali tylko trzy szczyty: Wielką i Małą Brdarową Grapę oraz Brdarową Dzwonnicę, podobnie podawano także na mapach, przy czym Mała Brdarowa Grapa (Malá Brdárova grapa) odpowiadała Pośredniej Grapie Władysława Cywińskiego[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych [online] [dostęp 2021-02-21] [zarchiwizowane z adresu 2006-09-24].
- ↑ a b c d e Władysław Cywiński. Szpiglasowy Wierch. Przewodnik szczegółowy, tom 11. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2005, ISBN 83-7104-034-2.
- ↑ a b Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania.
- ↑ Tatry Zachodnie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1:25 000,Warszawa: Wydawnictwo Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, 2009/10, ISBN 83-87873-36-5.
- ↑ Witold Henryk Paryski, Zofia Radwańska-Paryska, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005, s. 118–119. ISBN 83-909352-2-8.