Pochylnia minerska – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pochylnia minerska – konstrukcja szkieletowa z prętów, płaskowników, rur lub kształtowników metalowych z odpowiednim oprzyrządowaniem do umocowania przy burtach, z tyłu pojazdu mechanicznego lub w otworach drzwiowych śmigłowców, służąca do opuszczania uzbrojonych min przeciwpancernych (przeciwdesantowych) z pojazdów i śmigłowców na ziemię (do wody) w ustalonych odległościach, bez ich maskowania^[1].

• Wojciech Barański (zal.): Podręcznik saperski dla wszystkich rodzajów wojsk. Inż. 534/89. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej. Szefostwo Wojsk Inżynieryjnych, 1991.