Pociąg sieciowy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pociąg sieciowy – specjalistyczny pojazd szynowy przeznaczony do budowy, konserwacji i naprawy sieci trakcyjnej na zelektryfikowanych drogach kolejowych^[1]. Nie przewozi pasażerów ani towarów^[2].

Pociąg sieciowy jest maszyną niezbędną dla spółek kolejowych^[2]. Umożliwia efektywniejszą (szybszą i sprawniejszą) realizację inwestycji kolejowych oraz ułatwia dostęp do wysoko wieszanej sieci trakcyjnej. Samodzielnie dojeżdża do miejsca robót^[3]. Napędzany jest silnikiem spalinowym, niezależnie od sieci trakcyjnej^[4]. Najczęściej jest malowany na żółto^[5].

Nowoczesne pociągi sieciowe są wyposażone m.in. w żuraw hydrauliczny, podesty stałe, podest ruchomy, wyciągarki hydrauliczne, pantograf kontrolno-pomiarowy, korektor położenia sieci, rolki wypierania sieci^[2][6], lampy umożliwiające prowadzenie prac sieciowych w nocy (zasilane z agregatu prądotwórczego), pomieszczenie warsztatowe z narzędziami i pomieszczenie socjalne (z częścią kuchenną) dla pracowników^[4][7].

W celu zapewnienia jak najmniejszego konfliktu z ruchem pociągów, pociągi sieciowe zazwyczaj pracują w nocy, gdy kursuje mniej pociągów^[8][7]. Pociągi sieciowe mogą również realizować prace na liniach nietrakcyjnych^[2].

Zobacz multimedia związane z tematem: Pociąg sieciowy