Wantownik – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wantownik, podwięź wantowa lub podwięź burtowa – metalowe okucie służące do mocowania want lub innych lin olinowania stałego do kadłuba. Jego zadaniem jest rozłożenie naprężeń na jak największą liczbę elementów konstrukcyjnych kadłuba jednostki. Może mieć otwory służące do regulacji napięcia, gdy zachodzi potrzeba zbudowania tzw. drabinki wantowej. Konstrukcja podwięzi burtowej może być bardzo różna i zależy od rozmiarów kadłuba oraz techniki jego wykonania.

• Talrep
• Jufers

• Lesław Furmaga, Józef Wójcicki: Mały słownik morski. Gdynia: Mitel International Ltd, 1993. ISBN 83-85413-73-1. Brak numerów stron w książce
• Jerzy W. Dziewulski: Wiadomości o jachtach żaglowych. Warszawa: Alma-Press, 2008, s. 242-243. ISBN 978-83-7020-358-0.