Podwilcze (gromada) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Podwilcze
gromada
1954–1973
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

koszalińskie

Powiat

białogardzki

Data powstania

5 października 1954

Data likwidacji

1 stycznia 1973

Siedziba

Podwilcze

Szczegółowy podział administracyjny (1954)
Liczba sołectw

6

Liczba reprezentantów
Liczba członków GRN (1954)

16

brak współrzędnych

Podwilcze – dawna gromada, czyli najmniejsza jednostka podziału terytorialnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w latach 1954–1972.

Gromady, z gromadzkimi radami narodowymi (GRN) jako organami władzy najniższego stopnia na wsi, funkcjonowały od reformy reorganizującej administrację wiejską przeprowadzonej jesienią 1954[1] do momentu ich zniesienia z dniem 1 stycznia 1973[2], tym samym wypierając organizację gminną w latach 1954–1972[3][4].

Gromadę Podwilcze z siedzibą GRN w Podwilczu utworzono – jako jedną z 8759 gromad na obszarze Polski[3] – w powiecie białogardzkim w woj. koszalińskim na mocy uchwały nr 43/54 WRN w Koszalinie z dnia 5 października 1954. W skład jednostki weszły obszary dotychczasowych gromad[5] Podwilcze, Rarwino, Rychówko, Sidłowo, Sińce i Zagórze ze zniesionej gminy Łęczno w tymże powiecie[6]. Dla gromady ustalono 16 członków gromadzkiej rady narodowej[7].

31 grudnia 1961 do gromady Podwilcze włączono wsie Laski i Stanomino ze zniesionej gromady Łęczno w tymże powiecie[8] oraz obszary dwóch kompleksów gruntów PGR Sidłowo (10,35 ha i 4 ha) z gromady Sławoborze w powiecie świdwińskim w tymże województwie[9]. Z gromady Podwilcze wyłączono natomiast obszar gruntów PGR Krępa (51,45 ha), włączając go do gromady Rąbino w powiecie świdwińskim w tymże województwie[9].

Gromada przetrwała do końca 1972 roku, czyli do kolejnej reformy gminnej[10].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191
  2. Dz.U. z 1972 r. nr 49, poz. 312
  3. a b Podział administracyjny Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Warszawa: Urząd Rady Ministrów – Biuro do spraw Prezydiów Rad Narodowych, 1956.
  4. Mała Encyklopedia Powszechna PWN. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1959.
  5. Gromady istniały także po II wojnie światowej jako jednostka pomocnicza gmin.
  6. Uchwała Nr 43/54 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Koszalinie z dnia 5 października 1954 r. w sprawie podziału na nowe gromady województwa koszalińskiego; w ramach Zarządzenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Koszalinie z dnia 23 listopada 1954 r. w sprawie ogłoszenia uchwał Wojewódzkiej Rady Narodowej w Koszalinie z dnia 5 października 1954 r., dotyczących reformy podziału administracyjnego wsi (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Koszalinie z dnia 27 listopada 1954 r., Nr. 17, Poz. 72, § 1)
  7. Uchwała Nr XXXXII/249 Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Białogardzie z dnia 5 października 1954 r. w sprawie ustalenia liczby członków gromadzkich rad narodowych powiatu białogardzkiego (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Koszalinie z dnia 9 października 1954 r., Nr. 12, Poz. 33)
  8. Uchwała Nr 18 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Koszalinie z dnia 14 października 1961 w sprawie zmian granic niektórych gromad oraz przeniesienia siedzib niektórych gromadzkich rad narodowych w województwie koszalińskim (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Koszalinie z dnia 16 grudnia 1961 r., Nr. 14, Poz. 76)
  9. a b Dz.U. z 1961 r. nr 51, poz. 283
  10. Wykaz miast, osiedli i gromad: stan z dn. 1 I 1971 r., Cz. 1. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny – Biuro Spisów, 1971.