Pollucyt – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pollucyt

Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny	(Cs,Na)2[AlSi2O6]2 x H2O uwodniony glinokrzemian cezu i sodu
Twardość w skali Mohsa	6,5-7,0
Przełam	muszlowy, nierówny
Łupliwość	brak
Układ krystalograficzny	regularny
Gęstość minerału	2,85 – 2,94 g/cm³
Właściwości optyczne
Barwa	bezbarwny, biała, kremowa, szara, różowy do fioletowego, czasami niebieski
Rysa	biała
Połysk	szklisty, tłusty
Multimedia w Wikimedia Commons

Pollucyt (pollux) – minerał z gromady krzemianów. Należy do grupy minerałów bardzo rzadkich.

Nazwa pochodzi od imienia jednego z dwóch braci bliźniaków (łac. Pollux) z mitologii; drugi z braci to Kastor (petalit). Minerały te zwykle współwystępują ze sobą.

Rzadko tworzy kryształy o pokroju izometyrycznym, najczęściej są one dobrze wykształcone i bogate w ściany (przeważa forma dwudziestoczterościanu i sześcianu lub jego kombinacji). Występuje w skupieniach zbitych, drobnoziarnistych lub w postaci zwietrzałej (częściowo przeobrażony w kaolinit). Jest kruchy, przezroczysty, topi się z trudnością tworząc białe szkliwo. Nadaje płomieniowi barwę czerwonożółtą. Nie rozpuszcza się w kwasach. Często zawiera domieszki potasu, rubidu, talu. Spotyka się okazy z różowymi żyłkami kokeitu.

Minerał pochodzenia hydrotermalnego występuje głównie w kawernach granitów, pegmatytach granitowych. Minerały towarzyszące: petalit, lepidolit, spodumen, kwarc, mikroklin. Minerały podobne: hialit, kwarc.

Miejsca występowania:

• Włochy – San Piero w Campo, Elba, Szwecja, Namibia, USA, Kazachstan, Kanada, Rosja.

• najważniejsza ruda cezu (61% Cs₂ O),
• jest surowcem ceramicznym (gdy zawiera 30-32% Cs₂ O),
• rzadki i ceniony kamień kolekcjonerski.

petalit, lepidolit, spodumen, kwarc, mikroklin.

• Jaroslav Bauer: Skały i minerały : przewodnik. Warszawa: Wydawnictwo Multico, 1997. ISBN 83-7073-050-7. Brak numerów stron w książce
• J. Parafiniuk: Minerały systematyczny katalog 2004, TG ”Spirifer” W-wa 2005
• A. Bolewski, A. Manecki: Mineralogia szczegółowa, Wyd. PAE W-wa 1993
• A. Bolewski: Mineralogia szczegółowa, Wyd. Geologiczne W-wa 1965
• W. Schumann: Minerały świata, O. Wyd. ”Alma – Press” 2003 r.
• Leksykon Przyrodniczy – Minerały i kamienie szlachetne, „Horyzont” 2002 r.

• artykuł o pollucycie na stronie Webmineral.com (ang.)
• artykuł o pollucycie na stronie Mindat.org (ang.)