Pomnik Chwały Wojennej w Tyraspolu – Wikipedia, wolna encyklopedia
Widok kompleksu pomnikowego: tablice, wieczny ogień, w tle figura matki w żałobie | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Typ obiektu | kompleks memorialny |
Projektant | Leonid Fiszbejn, Garri Fajfiermacher |
Data budowy | początek lat 70. XX wieku–1972 |
Data odsłonięcia | 23 lutego 1972 |
Położenie na mapie Naddniestrza | |
Położenie na mapie Mołdawii | |
46,8355°N 29,6080°E/46,835500 29,608000 |
Pomnik Chwały Wojennej – kompleks memorialny w centrum Tyraspola.
Historia i opis
[edytuj | edytuj kod]Na miejscu dzisiejszego pomnika pierwotnie znajdował się skwer. Pochowano na nim W. Christoforowa, komisarza brygady kawalerii, dowodzonej przez Grigorija Kotowskiego, a w 1921 roku także 22 obrońców Tyraspola, walczących w wojnie domowej w Rosji po stronie czerwonych, którzy polegli w starciu z białymi o miasto[1].
Decyzja o przekształceniu skweru z nagrobkami w kompleks upamiętniający także żołnierzy radzieckich, poległych w rejonie Tyraspola w 1944 roku, zapadła na początku lat 70. Autorami projektu zespołu memorialnego byli Leonid Fiszbejn (rzeźbiarz) oraz Garri Fajfiermacher (architekt, malarz, rzeźbiarz). Uroczyste otwarcie kompleksu pomnikowego miało miejsce 23 lutego 1972 roku. W tym też dniu na terenie pomnika dokonano powtórnego pochówku radzieckich żołnierzy i oficerów[1], którzy w zdecydowanej większości zginęli podczas operacji jasko-kiszyniowskiej[2]. Na terenie kompleksu złożono szczątki czterech poległych w 1944 roku Bohaterów Związku Radzieckiego[2]: Mykoły Kaduna[3], Michaiła Kotłowca[4], Michaiła Linnika[5], Aleksieja Szutowa[6].
Podstawową częścią pomnika były marmurowe płyty, na których wypisano 1252 nazwiska poległych żołnierzy. Następnie w ich sąsiedztwie ustawiono czołg T-34 przewieziony do Tyraspola z Węgier[1].
W 1992 roku Pomnik Chwały Wojennej został poszerzony o pomnik walczących i poległych po stronie naddniestrzańskiej podczas konfliktu o Naddniestrze w latach 1990–1992. Upamiętnia ich figura matki w żałobie oraz tablice z 804 nazwiskami poległych. Trzy lata później do zespołu dobudowano także pomnik poległych w Afganistanie[1].
W listopadzie 2011 roku w zespole pomnikowym wzniesiono kaplicę św. Jerzego Zwycięzcy[1]. Dwa lata później rozważano renowację kompleksu, z której ostatecznie zrezygnowano[2].
- Czołg T-34
- Kaplica św. Jerzego
- Figura obrońcy Naddniestrza
- Pomnik poległych w wojnie o Naddniestrze
- Tablica nagrobna czterech Bohaterów Związku Radzieckiego
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e Столичный Мемориал Воинской Славы был открыт ровно 45 лет назад, „Новости Приднестровья” [dostęp 2017-06-02] (ros.).
- ↑ a b c Реконструкции тираспольского Мемориала Славы не будет [online] [dostęp 2017-06-02] .
- ↑ Кадун Николай Васильевич [online], www.warheroes.ru [dostęp 2017-06-04] .
- ↑ Котловец Михаил Павлович [online], www.warheroes.ru [dostęp 2017-06-04] .
- ↑ Линник Михаил Васильевич [online], www.warheroes.ru [dostęp 2017-06-04] .
- ↑ Шутов Алексей Тимофеевич [online], www.warheroes.ru [dostęp 2017-06-04] .