Pomnik Woodrowa Wilsona w Poznaniu – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pomnik Woodrowa Wilsona
w Poznaniu
Ilustracja
Państwo

 Polska

Miejscowość

Poznań

Miejsce

Park Wilsona

Typ obiektu

popiersie na cokole

Projektant

Zofia Trzcińska-Kamińska

Data odsłonięcia

maj 1994

Położenie na mapie Poznania
Mapa konturowa Poznania, w centrum znajduje się punkt z opisem „Pomnik Woodrowa Wilsona”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Pomnik Woodrowa Wilsona”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Pomnik Woodrowa Wilsona”
52,3986000°N 16,9023000°E/52,398600 16,902300
Profil
Pierwszy, nieistniejący pomnik Woodrowa Wilsona, odsłonięty 4 lipca 1931

Pomnik Woodrowa Wilsona w Poznaniu – pomnik przedstawiający postać 28. prezydenta USAThomasa Woodrowa Wilsona, zlokalizowany w Parku Wilsona w Poznaniu przy głównym wejściu od strony ul. Głogowskiej.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Mocne stanowisko proamerykańskie reprezentował w swojej polityce prezydent Cyryl Ratajski, mający nadzieję na uzyskanie dla miasta korzystnych amerykańskich kredytów inwestycyjnych. Już w 1924 roku rozmawiał o pomniku z Ignacym Paderewskim, a 4 lipca 1926 roku, goszcząc pierwszego sekretarza ambasady USA w Warszawie Fredericka P. Hibbarda, silnie rozbudował program uroczystości w Parku Wilsona[1].

W roku 1928 władze Poznania ogłosiły konkurs na pomnik Woodrowa Wilsona. Konkurs wygrała Zofia Trzcińska-Kamińska. Popiersie prezydenta z szarego czeskiego granitu[2] artystka ukończyła w 1929 roku. W tym czasie, całopostaciowy pomnik Woodrowa Wilsona ofiarował Poznaniowi Ignacy Paderewski. Pomnik wykonał znany amerykański rzeźbiarz John Gutzon de la Mothe Borglum. Władze miasta przyjęły ofiarowany pomnik i został on odsłonięty 4 lipca 1931 (pierwotnie planowano postawić go przed Bazarem[3]). Z uroczystości przeprowadzono pierwszą w historii Polski bezpośrednią transmisję radiową do Ameryki. Obecny był m.in. prezydent Ignacy Mościcki, ale zabrakło Ignacego Paderewskiego, który odmówił uczestnictwa z uwagi na chorobę żony, a także w proteście przeciwko osadzeniu przywódców opozycji politycznej w twierdzy, po procesie brzeskim[4].

Zofia Trzcińska-Kamińska, w ramach rekompensaty, dostała zlecenie na wykonanie pomnika Tadeusza Kościuszki. Pomnik autorstwa Gutzona Borgluma został zniszczony przez Niemców.

Po wojnie park nazwano imieniem Marcina Kasprzaka. W roku 1963 ustawiono w parku pomnik nowego patrona. W 1990 roku park odzyskał poprzedniego patrona, a pomnik Marcina Kasprzaka został przeniesiony do Czołowa, miejsca urodzenia rewolucjonisty.

Popiersie Woodrowa Wilsona, wykonane przez Zofię Trzcińską-Kamińską odnalazło się na terenie bazy Miejskiego Przedsiębiorstwa Remontowo-Budowlanego nr 3 w Poznaniu[2]. Od czasów okupacji do roku 1974 było zakopane w ziemi. Stan popiersia był bardzo zły. Kamień był mocno zanieczyszczony i posiadał liczne ubytki. W ramach prac konserwatorskich rzeźba została oczyszczona i zrekonstruowano ubytki. Całość została pokryta zaprawą i przeszlifowana. Po zakończeniu prac konserwatorskich popiersie zostało ustawione w maju 1994 roku na specjalnie wykonanym cokole obłożonym fińskim granitem[5], w pobliżu głównego wejścia do parku.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Tadeusz Świtała, Poznań w 1926 (część druga), w: Kronika Miasta Poznania, nr 3/1988, s.95, ISSN 0137-3552
  2. a b Iwona Błaszczyk: Konserwacja zabytków ruchomych w Poznaniu w latach 1990-2007. Poznań: Miejskie, 2008, s. 160.
  3. Zbigniew Kopeć, Poznań między wojnami. Opowieść o życiu miasta 1918-1939, Łódź: Księży Młyn, 2013, s. 33, ISBN 978-83-7729-030-9, OCLC 891282668.
  4. Andrzej Zarzycki, Cyryl Ratajski (1875-1942), w: Kronika Miasta Poznania, nr 3/1989, s.73, ISSN 0137-3552
  5. Joanna Figuła-Czech, Burzliwe losy rzeźbiarskich wizerunków Thomasa Woodrowa Wilsona i Tadeusza Kościuszki [online], www.renowacjeizabytki.pl [dostęp 2021-02-28].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Janusz Pazder: O poznańskich pomnikach po 1918 roku, w: Kronika Miasta Poznania, nr 2/2001. Poznań: Wydawnictwo Miejskie, 2001, s. 45-46. ISSN 0137-3552.
  • Iwona Błaszczyk: Konserwacja zabytków ruchomych w Poznaniu w latach 1990-2007. Poznań: Wydawnictwo Miejskie, 2008, s. 160. ISBN 978-83-7503-048-8.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]