Pomorze Mazowieckie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pomorze Mazowieckie – nazwa regionu geograficznego wprowadzona na potrzeby opisu północnych terenów przyłączonych do państwa polskiego w 1945 roku, znanych wcześniej jako Prusy Wschodnie. Nazwa ta została zarezerwowana przez dyrektora Instytutu Zachodniego w Poznaniu (Zygmunt Wojciechowski) w 1948 r. mimo odmiennych propozycji pozostałych pracowników tejże placówki[1][2].

Pomorze Mazowieckie określono w 1952 r. jako północno-wschodnią cześć Polski, sięgającą w kierunku zachodnim do dolnego biegu Wisły, a na południe do Puszczy Zielonej i Mazowsza. Do przełomu lat. 40 i 50. XX wieku nie obowiązywała jedna nazwa dla tych obszarów. Później głównie stosowano terminy Warmia i Mazury[3].

Nazwa w swoim założeniu miała wskazywać polską przynależność tej części Ziem Odzyskanych.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Janusz Jasiński: Polska wobec dziedzictwa Prus Wschodnich. W: Wspólne dziedzictwo? : ze studiów nad stosunkiem do spuścizny kulturowej na Ziemiach Zachodnich i Północnych. Poznań: Instytut Zachodni, 2000, s. 21. ISBN 83-87688-02-9.
  2. Andrzej Sakson: Stosunki narodowościowe na Warmii i Mazurach : 1945-1997. Poznań: Instytut Zachodni, 1998, s. 44. ISBN 83-85003-94-0.
  3. Janusz Jasiński: Polska wobec dziedzictwa Prus Wschodnich. W: Wspólne dziedzictwo? : ze studiów nad stosunkiem do spuścizny kulturowej na Ziemiach Zachodnich i Północnych. Poznań: Instytut Zachodni, 2000, s. 22. ISBN 83-87688-02-9.