Pongnim – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pongnim (także Pongnim san, 봉림산문/鳳林山門) – koreańska szkoła sŏn, jedna z 9 górskich szkół sŏn.

Szkoła ta została założona przez mistrza sŏn Hyŏnika, który w 824 udał się do Chin aby praktykować chan. Został uczniem mistrza chan Zhangjinga Huaihui ze szkoły hongzhou, ucznia Mazu Daoyi. Po otrzymaniu przekazu Dharmy powrócił w 837 r. do Silli. Początkowo przebywał w klasztorze Silsang, jednak później prowadził klasztor Kodal na górze Hyemok^[1].

Jego najwybitniejszym uczniem był Chingyŏng Simhŭi. Wybudował on klasztor Pongnim.

Szkoła ta bardzo rozwinęła się, gdy prowadził ją mistrz sŏn Ch’anyu Togwang. Kolejni panujący królowie Silli^[2] popierali tę szkołę.

W 1356 r. wszystkie szkoły sŏn zostały zjednoczone pod nazwą chogye przez wybitnego mistrza sŏn T’aego Poŭ (1301–1382).

Linia przekazu Dharmy zen

Pierwsza liczba oznacza liczbę pokoleń mistrzów od 1 Patriarchy indyjskiego Mahakaśjapy.

Druga liczba oznacza liczbę pokoleń od 28/1 Bodhidharmy, 28 Patriarchy Indii i 1 Patriarchy Chin.

Trzecia liczba oznacza początek nowej linii przekazu w danym kraju.

↑ Obecnie klasztor Yŏju w prow. Kyŏnggi.
↑ Byli to m.in. królowie Hŏndŏk (pan. 809–826), Minae (pan. 838–839), Sinmu (pan. 839), Munsŏng (pan. 839–857), Kyŏngmyŏng (pan. 875–886).

Red. Lewis R. Lancaster i C.S. Yu. Assmiliation of Buddhism in Korea. Religious Maturity and Innovation in the Silla Dynasty. Asian Humanities Press. (bmw) 1991 ISBN 0-89581-889-2.
Soeng SunimS.S. Mu Soeng SunimS.S., Thousand Peaks. Korean Zen – Tradition & Teachers, wyd. Rev. ed, Cumberland: Primary Point Press, 1991, ISBN 0-942795-02-4, OCLC 23896092 .
Chung Byung-jo. History of Korean Buddhism. Jimoondang. Seul, 2007 ISBN 978-89-88095-24-9.