Ponikiewka (dopływ Soły) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł dotyczy dopływu Soły. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa.
Ponikiewka
Ponikiew, Ponikwa
Ilustracja
Kontynent

Europa

Państwo

 Polska

Województwo

 śląskie

Lokalizacja

gminy Kozy i Czernichów

Potok
Źródło
Miejsce poniżej przełęczy Przegibek
Współrzędne

49°48′06″N 19°08′09″E/49,801667 19,135833

Ujście
Recypient Jezioro Międzybrodzkie (Soła)
Miejsce

Międzybrodzie Bialskie

Wysokość

~316 m n.p.m.

Współrzędne

49°47′14″N 19°11′56″E/49,787222 19,198889

Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „źródło”, natomiast na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „źródło”, poniżej na prawo znajduje się również punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie gminy Czernichów
Mapa konturowa gminy Czernichów, blisko lewej krawiędzi u góry znajduje się punkt z opisem „źródło”, natomiast w centrum znajduje się punkt z opisem „ujście”

Ponikiewka (nazwa według państwowego rejestru nazw geograficznych), na niektórych mapach Ponikwa[1] lub Ponikiew[2][3] – potok, dopływ rzeki Soły (a dokładniej sztucznego zbiornika Jezioro Międzybrodzkie)[4].

Rozpoczyna swój bieg poniżej przełęczy Przegibek, między Magurką Wilkowicką a Chrobaczą Łąką. Płynie w kierunku wschodnim. W Międzybrodziu Bialskim uchodzi do Jeziora Międzybrodzkiego. Następuje to na wysokości około 316 m, w miejscu o współrzędnych 49°47′14″N 19°11′56″E/49,787222 19,198889. Wzdłuż koryta Ponikwy i przez przełęcz Przegibek prowadzi droga z Bielska-Białej do Międzybrodzia Bialskiego[5].

Zlewnia Ponikwy w całości znajduje się w zachodniej części Beskidu Małego, zwanej Grupą Magurki Wilkowickiej. Dolina Ponikwy wraz z przełęczą Przegibek dzieli tę grupę na dwie mniejsze grupy: grupę Chrobaczej Łąki (po północnej stronie) i grupę Magurki i Czupla (po południowej stronie)[6]. Głównymi dopływami Ponikwy są potoki: Piekielny Potok, Piekło, Głęboki Potok i Sokołowski Potok[2].

W dolinie Ponikwy stwierdzono występowanie rzadkiego w Polsce gatunku widłaka – widlicza Zeillera[7].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Mapa Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej. [dostęp 2016-04-14].
  2. ↑ a b Beskid Mały. Mapa 1:50 000. Kraków: Compass. ISBN 978-83-7605-329-5.
  3. ↑ Mapy Google.
  4. ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 217, ISBN 83-239-9607-5.
  5. ↑ Geoportal. Mapa topograficzna i satelitarna. [dostęp 2015-10-12].
  6. ↑ Radosław Truś: Beskid Mały. Przewodnik. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2008. ISBN 978-83-89188-77-9.
  7. ↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Czerwona księga Karpat Polskich. Kraków: Instytut Botaniki PAN, 2008. ISBN 978-83-89648-71-6.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ponikiewka_(dopływ_Soły)&oldid=73128673”