Pop 100 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pop 100 – jedna z list przebojów opracowywanych przez amerykański magazyn muzyczny Billboard. Notowania tworzone są na podstawie obecności piosenek na antenach radiowych, a także sprzedaży sklepowej oraz cyfrowej singli.

Pop 100 powstało w odpowiedzi na krytykę najpopularniejszego zestawienia Billboard, Billboard Hot 100. Notowaniu zarzucano, że piosenkom popowym, rockowym i country jest bardzo ciężko dostać się do czołowej dziesiątki. Na przykład w 2004 roku każdą piosenkę, która była na szczycie Billboard Hot 100, wykonywał artysta hip-hopowy lub R&B. W czasie, gdy powstała Pop 100, tylko jednej piosence country w ciągu dwudziestu lat udało się uplasować na miejscu 1. Hot 100.

Kiedy powstała lista Pop 100, Billboard Hot 100 zmieniła swój format. W tworzeniu notowań przestano brać pod uwagę wyniki sprzedaży cyfrowej, a liczyć zaczęła się wyłącznie obecność na antenach radiowych oraz sprzedaż sklepowa singli.

Równocześnie do Pop 100, swoją działalność rozpoczęło notowanie Pop 100 Airplay, oparte na obecności piosenek na antenach radiowych.

Dnia 10 czerwca 2009 magazyn Billboard opublikował informację, iż zakończono monitorowanie popularności popowych singli, ze względu na malejącą popularność systemu airplay, zaś rosnącą digital download. W oświadczeniu poinformowano, iż monitoring obecności utworów w stacjach radiowych przejmuje lista Top 40 Tracks^[1].

• Pop 100 na oficjalnej stronie Billboard (ang.)