Popręg – Wikipedia, wolna encyklopedia

Popręg – element rzędu końskiego. Przebiega on pod brzuchem konia, łącząc obie strony terlicy. Jego głównym zadaniem jest utrzymanie siodła we właściwym położeniu na grzbiecie konia. Występują jeszcze popręgi dodatkowe np. w siodłach typu west, oraz przy niektórych typach sakw.

Dopasowanie popręgu:

Klamry popręgu zapinamy do przystuł (pasy przytwierdzone do terlicy na stałe).
Jeśli występują 3 przystuły, używamy pierwszej i ostatniej, środkową pozostawiając wolną.
Popręg powinien przebiegać ok. szerokości dłoni od łokcia konia.
Optymalne dopięcie pozwala na swobodny ruch klatki piersiowej konia, jednocześnie zapobiegając przesuwaniu się siodła. Przyjęte zostało, że pod popręg powinno się w miarę swobodnie włożyć 2 palce.
Po przejściu przez konia pewnego dystansu należy sprawdzić stan dociągnięcia popręgu.

Typy popręgów (przykłady)

Do siodeł typu angielskiego (sportowe) – najbardziej rozpowszechnione, posiadają po 2 sprzączki po obu stronach. Mogą być zrobione ze sznurka, skóry lub tworzywa sztucznego. Dodatkowo mogą być zaopatrzone w gumowe taśmy lub inne elementy w zależności od przeznaczenia i inwencji twórcy.
Do kulbak polskich – podobne do sportowych. Sprzączki są szersze ze względu na szerokość przystuł. Wykonane ze sznurka lub taśm połączonych skórzanymi poprzeczkami.
Do kulbak "west" – są stosunkowo szerokie i krótkie. Posiadają one po jednej dużej sprzączce lub pierścieniu z obu stron. Popręg do terlicy jest z prawej strony dopinany, a z lewej wiązany pasem.
Do siodła damskiego – o dość specyficznej budowie, posiadają dodatkowy pasek skośny łączący prawą stronę tylnego łęku z główną częścią popręgu.

Popręg – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zobacz też