Potencjał matrycowy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Potencjał matrycowy, potencjał macierzy, Ψ_m – siła imbibicyjno-kapilarne z jaką wiązane są cząsteczki wody przez koloidy komórkowe. Siły te występują w ścianie komórkowej oraz protoplazmie. Przyjmuje wartości ujemne^[1].

Potencjał matrycowy jest jednym ze składników potencjału wody^[2]:

Ψ_w = Ψ_p + Ψ_π + Ψ_m

Potencjał matrycowy wpływa na potencjał wody jedynie w komórkach o małej zawartości wody. W sytuacji dobrego uwodnienia komórki ten element potencjału wody jest zaniedbywalny^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b red. Kozłowska Monika: Fizjologia roślin. Od teorii do nauk stosowanych. Poznań: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 2007, s. 122-124. ISBN 978-83-09-01023-4.
↑ Kacperska Alina: Gospodarka wodna. W: Fizjologia roślin (red. Kopcewicz Jan, Lewak Stanisław). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002, s. 192-227. ISBN 83-01-13753-3.

[Kozłowska-2007-1] red. Kozłowska Monika: Fizjologia roślin. Od teorii do nauk stosowanych. Poznań: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 2007, s. 122-124. ISBN 978-83-09-01023-4.

[Kopcewicz-2002-2] Kacperska Alina: Gospodarka wodna. W: Fizjologia roślin (red. Kopcewicz Jan, Lewak Stanisław). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002, s. 192-227. ISBN 83-01-13753-3.

[1]

[2]