Powiat dubieński – Wikipedia, wolna encyklopedia
powiat | |||||
Państwo | |||||
---|---|---|---|---|---|
Województwo | |||||
Siedziba | |||||
Powierzchnia | 3275 km² | ||||
Populacja (1931) • liczba ludności |
| ||||
• gęstość | 69,2 os./km² | ||||
Szczegółowy podział administracyjny | |||||
| |||||
Położenie na mapie województwa |
Powiat dubieński (dubnowski) – dawny powiat guberni wołyńskiej, później pod Zarządem Cywilnym Ziem Wschodnich w Okręgu Wołyńskim, od 17 stycznia 1920 r. pod Zarządem Cywilnym Ziem Wołynia i Frontu Podolskiego[1]. 1 czerwca 1920 r. przekazany Rządowi Rzeczypospolitej Polskiej[2], 19 lutego 1921 r. wszedł w skład nowo utworzonego województwa wołyńskiego II Rzeczypospolitej[3]. Jego siedzibą było miasto Dubno. W skład powiatu wchodziło 12 gmin wiejskich, 2 miejskie, 353 gromady wiejskie (sołectwa) i 2 miasta.
Przed 1918 r.
[edytuj | edytuj kod]Powiat lub ujezd dubieński dawny powiat guberni wołyńskiej z siedzibą w Dubnie. Położony między powiatami: włodzimierskim, łuckim, rówieńskim, ostrogskim i krzemienieckim, od zachodu zaś częściowo rzeka Styr i jej dopływy oddzielają go od Galicyi.
Dane
[edytuj | edytuj kod]Powiat dubieński zajmował południową część województwa wołyńskiego i graniczył: na zachodzie z powiatem horochowskim, od północy z powiatem łuckim, od wschodu z powiatem rówieńskim i zdołbunowskim, od południa z powiatem krzemienieckim.
Powierzchnia powiatu wynosiła 3275 km², a ludność – 226,7 tys. osób (według spisu z 1931 r.), dając wskaźnik zamieszkania 69 osób na 1 km².
Powiat w większości zamieszkany był przez ludność ukraińską liczącą 158,3 tys. (69,8%). Drugą narodowością – pod względem liczebności – byli tam Polacy w liczbie 34,0 tys. (15%) osób, reszta to Żydzi, Czesi i inne nieliczne grupy narodowościowe.
Według drugiego powszechnego spisu ludności z 1931 roku powiat liczył 226 709 mieszkańców, 27 638 było rzymskokatolickiego wyznania, 838 – unickiego, 172 674 – prawosławnego wyznania, 2 569 – augsburskiego, 181 – reformowanego, 47 – unijne ewangelickie, 748 osób podało wyznanie ewangelickie bez bliższego określenia, 3 664 – inne chrześcijańskie, 18 227 – mojżeszowe, 12 – inne niechrześcijańskie, 83 osób nie podało przynależności konfesyjnej[4].
Podział administracyjny
[edytuj | edytuj kod]Gminy
[edytuj | edytuj kod]- gmina Beresteczko (miejska)[5]
- gmina Beresteczko[5]
- gmina Buderaż[6]
- gmina Boremel
- gmina Dubno (miejska)
- gmina Dubno (wiejska)
- gmina Jarosławicze
- gmina Kniahinin
- gmina Krupiec (siedziba: Rudnia Poczajowska)
- gmina Malin
- gmina Mizocz[6]
- gmina Młynów
- gmina Ołyka (miejska)[7]
- gmina Ołyka[7]
- gmina Radziwiłłów (miejska)[8]
- gmina Radziwiłłów (wiejska)[8]
- gmina Sudobicze
- gmina Tesłuchów
- gmina Warkowicze
- gmina Werba
Miasta
[edytuj | edytuj kod]Starostowie
[edytuj | edytuj kod]- Tadeusz-Józef Walicki (1920-)[9]
- Jerzy Bonkowicz-Sittauer (1932-1936)[10]
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- podział administracyjny II RP
- województwo wołyńskie (II Rzeczpospolita)
- powiat dubieński, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 197 .
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Dz. Urz. ZCZW z 1920 r. Nr 6, poz. 79.
- ↑ Dz. Urz. ZCZW z 1920 r. Nr 42, poz. 1058.
- ↑ Dz.U. z 1921 r. nr 16, poz. 93
- ↑ Drugi Powszechny Spis Ludności z Dn. 9.XII 1931 r. Mieszkania i Gospodarstwa Domowe. Ludność. Stosunki /Zawodowe. Województwo Wołyńskie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1938, s. 26.
- ↑ a b c 1 stycznia 1925 r. wyłączona z powiatu dubieńskiego i przyłączona do powiatu horochowskiego (Dz.U. z 1924 r. nr 68, poz. 655).
- ↑ a b 1 stycznia 1925 r. wyłączona z powiatu dubieńskiego i przyłączona do powiatu ostrogskiego (Dz.U. z 1924 r. nr 68, poz. 655).
- ↑ a b c 1 stycznia 1925 r. wyłączona z powiatu dubieńskiego i przyłączona do powiatu łuckiego (Dz.U. z 1924 r. nr 68, poz. 655).
- ↑ a b c 1 stycznia 1925 r. wyłączona z powiatu krzemienieckiego i przyłączona do powiatu dubieńskiego (Dz.U. z 1924 r. nr 68, poz. 655).
- ↑ Ruch służbowy. W starostwach. „Dziennik Urzędowy Zarządu Terenów Przyfrontowych i Etapowych”, s. 6, Nr 1 z 20 października 1920.
- ↑ Jerzy Bonkowicz-Sittauer. wolhynia.pl. [dostęp 2016-01-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-08-08)].