Próba Perthesa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Próba Perthesa – próba diagnostyczna stosowana w diagnostyce przewlekłej niewydolności żylnej do oceny wydolności żył głębokich, łączących kończyny dolnej.

Próbę wykonuje się następująco: u stojącego badanego, u którego są wypełnione żylaki, zakłada się opaskę uciskową powyżej kolana – w części bliższej uda. Następnie poleca się kilkakrotnie szybko wspiąć się na palce. O drożności żył głębokich i perforatorów świadczy zapadnięcie się żylaków.

Nazwa eponimiczna upamiętnia niemieckiego chirurga Georga Clemensa Perthesa, który ją opisał w 1895 roku^[1].

Zobacz też

Przypisy

↑ ZbysławZ. Kopyść ZbysławZ., Leksykon klinicznych terminów odimiennych (eponimów), Zielona Góra: Okręgowa Izba Lekarska, 1999, s. 204, ISBN 83-912531-0-4 .

Bibliografia

Andrzej Szczeklik (red.): Choroby wewnętrzne. Przyczyny, rozpoznanie i leczenie, tom I. Kraków: Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, 2005, s. 105. ISBN 83-7430-031-0.

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

[Kopyść-1] ZbysławZ. Kopyść ZbysławZ., Leksykon klinicznych terminów odimiennych (eponimów), Zielona Góra: Okręgowa Izba Lekarska, 1999, s. 204, ISBN 83-912531-0-4 .

[1]