Prawo przepływu prądów – Wikipedia, wolna encyklopedia

Prawo przepływu prądów – zależność między natężeniem prądu elektrycznego a natężeniem pola magnetycznego wytwarzanego przez ten prąd, która wynika z prawa Ampère’a. Dokładniej, prawo to definiuje cyrkulację wektora natężenia pola magnetycznego w obwodzie magnetycznym.

Dla prostych (nierozgałęzionych) obwodów magnetycznych prawo przepływu można wyrazić za pomocą następującego równania:

${\displaystyle NI=H_{1}L_{1}+H_{2}L_{2}+\dots ,}$

gdzie:

${\displaystyle N}$ – liczba zwojów uzwojenia magnesującego (wielkość bezwymiarowa),

${\displaystyle I}$ – natężenie prądu magnesującego [A],

${\displaystyle H}$ – natężenie pola magnetycznego [A/m],

${\displaystyle L}$ – długość drogi magnetycznej na danym odcinku obwodu magnetycznego [m].

W postaci uogólnionej jego zapis jest następujący:

${\displaystyle \oint \limits _{l}{\vec {H}}\cdot d{\vec {l}}=I.}$

• prawo Ampère’a