Private Dancer (singel) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Private Dancer – ballada poprockowa^[1] Tiny Turner, wydana w 1984 roku jako singel promujący album pod tym samym tytułem.

Piosenka opowiada o prostytutce bądź striptizerce, która samą siebie określa jako prywatną tancerkę. Podmiot liryczny opisuje, jak pusto się czuje. W przeciwieństwie do innych solowych piosenek Tiny Turner „Private Dancer” nie odnosiło się do jej życia^[2].

W utworze jest budowane napięcie: piosenka zaczyna się cicho i spokojnie, a punkt kulminacyjny osiąga w łączniku^[3]. Cechą charakterystyczną utworu jest delikatny wokal^[4].

Zdaniem Stewarta Masona z AllMusic John S. Carter w etapie produkcji starał się naśladować Dire Straits^[3]. Znajdujące się w piosence gitarowe solo Mark Knopfler określił jako „drugie najgorsze w historii”^[5].

Piosenkę napisał Mark Knopfler dla zespołu Dire Straits. Jednakże po nagraniu demo Knopfler przekonał się, że utwór źle brzmi w męskim wykonaniu. Kiedy muzyk spotkał się z Tiną Turner i odtworzył jej demo, ta przyznała mu rację, iż utwór powinna zaśpiewać kobieta. Następnie Turner zgodziła się zaśpiewać piosenkę na jej solowy album, chociaż była przekonana, iż utwór nie opowiada o prostytutce, a o rzeczywistej prywatnej tancerce^[2].

W nagraniu utworu uczestniczyli członkowie Dire Straits: John Illsley (bas), Terry Williams (perkusja), natomiast Mark Knopfler nie wziął w nim udziału. Partie solowe na gitarze zagrał Jeff Beck^[2].

Do piosenki nakręcono teledysk, którego reżyserem został Brian Grant, a producentem Pam James. Ujęcia powstały w Rivoli Ballroom w Lewisham na przedmieściach Londynu. W klipie Tina Turner gra zmęczoną, bladą kobietę, która tańczy z mężczyzną. Po chwili zaczyna śnić i przeżywa kilka scen, ubrana w cekinową suknię. Następnie budzi się, widzi rzeczywistość i odwracając się od partnera, wybiega z pokoju^[4].

Piosenka została jako piąty singel z albumu Private Dancer. W Niemczech singel wydano w październiku 1984 roku, w Stanach Zjednoczonych w listopadzie 1984 roku, a w Wielkiej Brytanii w styczniu 1985 roku. Utwór był promowany w różnych programach telewizyjnych. Na europejskiej wersji singla stronę B stanowiła niewydana wcześniej piosenka pt. „Keep Your Hands Off My Baby”, nagrana w 1982 roku. Istniały również wersje singla, w których stronę B stanowił jeden lub więcej utworów koncertowych – nagrano je w Chicago 2 sierpnia 1984 roku^[4].

Z uwagi na zakaz reklam firm w Wielkiej Brytanii, wers „American Express will do nicely, thank you“ został na rynku brytyjskim zamieniony na „a few pounds sterling will do nicely, thank you“. Ta wersja była nadawana w brytyjskim radio, a na singlu została określona jako Sterling version. Pozostałe wydania zatytułowano Amex version^[4].

Sample piosenki wykorzystali m.in.: Brand Nubian („Step to the Rear”, 1990), 2 Live Crew („Be My Private Dancer (Remix)”, 1998), Jodarok („Reissuviisu”, 2004), Masta Ace („Got to Be Me”, 2008) i Flo Rida („Gotta Get It (Dancer)”, 2009). Nagrano także kilkanaście coverów utworu. Dokonali tego m.in.: Kai Hyttinen (1985, jako „Tanssikeikka”), Amii Stewart (1994), Global.Kryner (2004), Gennaro Cosmo Parlato (2006), Bastille (2012, jako „Free”), Angela Groothuizen (2013) i Meshell Ndegeocello (2018)^[10].