French
DeutschProces Kruppa – Wikipedia, wolna encyklopedia
Proces Kruppa (oficj. proces USA vs. Alfried Krupp i inni) – dziesiąty z dwunastu procesów norymberskich, które odbyły się przed amerykańskimi trybunałami wojskowymi po zakończeniu procesu głównych zbrodniarzy wojennych przed Międzynarodowym Trybunałem Wojskowym w Norymberdze. Proces przeprowadzono w dniach od 8 grudnia 1947 do 31 lipca 1948.
Dotyczył on m.in. wykorzystywaniu do niewolniczej pracy ludności cywilnej i jeńców wojennych na rzecz koncernu Krupp.
Sędziowie
[edytuj | edytuj kod]Sędziami w tej sprawie, rozpatrywanej przed Trybunałem Wojskowym III-A, byli Hu C. Anderson (sędzia przewodniczący), prezes sądu apelacyjnego stanu Tennessee, Edward J. Daly z Connecticut i William J. Wilkins z Seattle w stanie Waszyngton. Szefem zespołu oskarżycieli (ang. Chief of Counsel for the Prosecution) był Telford Taylor; głównym oskarżycielem (ang. Chief Trial Counsel) był H. Russell Thayer, a Benjamin B. Ferencz uczestniczył w rozprawie jako oskarżyciel specjalny (ang. Special Counsel).
Oskarżeni
[edytuj | edytuj kod]
W procesie Kruppa na ławie oskarżonych zasiadło dwunastu byłych dyrektorów Grupy Krupp, których oskarżono o umożliwienie uzbrojenia niemieckich sił zbrojnych i tym samym o czynny udział w przygotowaniach nazistów do wojny napastniczej, a także o wykorzystywanie w swoich firmach robotników przymusowych[1].
Głównym oskarżonym był Alfried Krupp, dyrektor generalny Kruppa od 1943 roku[1].
Zarzuty
[edytuj | edytuj kod]- Zbrodnie przeciwko pokojowi poprzez udział w planowaniu i prowadzeniu wojen napastniczych oraz wojen z naruszeniem traktatów międzynarodowych;
- Zbrodnie przeciwko ludzkości poprzez udział w grabieży, dewastacji i wyzysku krajów okupowanych;
- Zbrodnie przeciw ludzkości poprzez udział w morderstwach, eksterminacji, zniewoleniu, deportacjach, więzieniach, torturach i wykorzystywaniu do niewolniczej pracy ludności cywilnej, która znalazła się pod kontrolą niemiecką, obywateli niemieckich i jeńców wojennych;
- Uczestnictwo we wspólnym planie lub spisku mającym na celu popełnienie zbrodni przeciwko pokojowi[2].
Wszystkim oskarżonym postawiono zarzuty 1, 3 i 4[3], jedynie z zarzutu 2. wykluczono Lehmanna i Kupkego. Zarzuty 1 i 4 wkrótce zostały odrzucone z powodu braku dowodów[4].
Wyrok
[edytuj | edytuj kod]| Oskarżony | Funkcja | Wyrok |
|---|---|---|
| Alfried Krupp | Właściciel i dyrektor generalny | 12 lat plus przepadek mienia; wyrok został złagodzony do okresu jaki spędził w areszcie 31 stycznia 1951 roku przez Johna J. McCloya i zwrócono mu majątek. Zmarł 30 lipca 1967. |
| Ewald Löser | Były dyrektor finansowy | 7 lat; zwolniony ze względów zdrowotnych 7 czerwca 1951 roku. Zmarł 23 grudnia 1970 roku. |
| Eduard Houdremont | Dyrektor, kierownik huty stali | 10 lat; wyrok został złagodzony do okresu jaki spędził w areszcie 31 stycznia 1951 roku. Zmarł 10 czerwca 1958 roku. |
| Erich Müller | Dyrektor, szef produkcji broni | 12 lat; zwolniony przedterminowo 1952 roku. Zmarł 15 kwietnia 1963 roku. |
| Friedrich Wilhelm Janssen | Dyrektor finansowy, następca Lösera | 10 lat; wyrok został złagodzony do okresu jaki spędził w areszcie 31 grudnia 1951 roku, zwolniono 4 lutego 1952 roku. W 1953 roku wrócił do Friedrich Krupp AG i został pełnomocnikiem generalnym zakładów Friedricha Kruppa w Essen obok Bertholda Beitza. 1955 przeszedł na emeryturę. Podczas tej dwuletniej współpracy Beitza i Janssena, Janssen został jego patronem, który zapoznał go z działaniem poszczególnych działów. Zmarł 9 października 1956 roku. |
| Karl Heinrich Pfirsch | Były szef działu sprzedaży | Uniewinniony. Zmarł w 1967 roku. |
| Max Otto Ihn | Kadry i kompetencje praccowników, zastępca Lösera i Janssena | 9 lat; wyrok został złagodzony do okresu jaki spędził w areszcie w lutym 1951 roku. Zmarł w 1983 roku. |
| Karl Adolf Ferdinand Eberhardt | Szef sprzedaży, następca Pfirscha | 9 lat; wyrok został złagodzony do okresu jaki spędził w areszcie w lutym 1951 roku. |
| Heinrich Leo Korschan | Zastępca dyrektora hut stali | 6 lat; Na początku lutego 1951 roku Korschan został zwolniony z więzienia dla zbrodniarzy wojennych w Landsbergu. Następnie ponownie zamieszkał w Essen-Bredeney. Zmarł 8 stycznia 1973 roku. |
| Friedrich von Bülow | Kontrwywiad, relacje publiczne i szef policji zakładowej (Werkschutz) | 12 lat; wyrok został złagodzony do okresu jaki spędził w areszcie 31 stycznia 1951 roku i zwolniono następnego dnia. Zmarł 17 stycznia 1984 roku. |
| Werner Wilhelm Heinrich Lehmann | Pracownicy kontraktowi, zastępca Ihna | 6 lat; zwolniony w lutym 1951 roku. |
| Hans Albert Gustav Kupke | Szef obozów pracy | Wyrok został złagodzony do okresu jaki spędził w areszcie. Zmarł w 1966 roku. |
Wszystkich jedenastu oskarżonych uznano za winnych na podstawie zarzutu pracy przymusowej (zarzut 3)[4], a spośród dziesięciu oskarżonych w ramach zarzutu 2 (grabież gospodarcza), sześciu zostało skazanych[5][6]. 31 stycznia 1951 roku, dwa i pół roku po wydaniu wyroku, dziesięciu (wszystkich oprócz Lösera) zostało zwolnionych z więzienia[7]. Ponieważ nie znaleziono kupca na Krupp Holding, w 1953 roku Alfried Krupp ponownie objął kontrolę nad firmą.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b e, Vor 70 Jahren - Urteilsverkündung im Nürnberger Krupp-Prozess [online], Deutschlandfunk [dostęp 2024-02-10] (niem.).
- ↑ Kim Christian Priemel: Der Sonderweg vor Gericht. Angewandte Geschichte im Nürnberger Krupp-Prozess. Historische Zeitschrift, 2012, s. 408.
- ↑ Abelshauser. 2002, s. 468.
- ↑ a b 12 Jahre Gefängnis für Alfried Krupp: Schuldig der Plünderungen in besetzten Gebieten. Welt am Sonntag, 1948, s. 1.
- ↑ Kim Christian Priemel: Tradition und Notstand. Interpretations- und Konfrontationslinien im Fall Krupp. s. 449.
- ↑ Trials of War Criminals Before the Nuernberg Military Tribunals Under Control Council Law No. 10. Nuernberg October 1946-April 1949, Volume IX: The Krupp Case. s. 1373.
- ↑ Thomas A. Schwartz: Die Begnadigung deutscher Kriegsverbrecher. John J. McCloy und die Häftlinge von Landsberg. VfZ, 1990, s. 375–414.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Postępowanie próbne (częściowo).
- Opis procesu z Muzeum Holokaustu w USA.
- Transkrypcja niemieckiej audycji radiowej z 1999 roku na temat procesu Kruppa i procesu IG Farben (w języku niemieckim, z cytatami w języku angielskim).
- D. M. Friz: Alfried Krupp und Berthold Beitz—der Erbe und sein Statthalter. Zurych: Orell-Füssli, 1988, s. wszystkie. ISBN 3-280-01852-8.