Program rozruchowy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Na tę stronę wskazuje przekierowanie z „boot”. Zobacz też: Boot – miejscowość w Kumbrii (Anglia).

Program rozruchowy (ang. bootstrap loader, skr. bootloader) – działający na zasadzie „samorozruchu” program uruchamiany jako pierwszy po zakończeniu wykonywania przez BIOS lub UEFI procedury POST, służący do załadowania systemu operacyjnego do pamięci operacyjnej komputera.

Bootstrap (od ang. pull oneself up by one’s bootstraps, dosł. „wyciągnąć się za pomocą pętli z tyłu butów”) to idea rozwiązania systemowego w informatyce obrazująca samorozruch komputera. Procedura rozruchowa nazywana jest w języku angielskim terminami boot lub booting.

Pierwotnie (np. EXEC) bootstrap polegał na ręcznym wpisaniu bit po bicie z pulpitu technicznego komputera komendy „Ładuj i wykonaj z urządzenia”, na którym załadowany był system operacyjny, interpreter komend lub inny program.

Później proces ten został zaszyty sprzętowo jako koniec prawidłowo przeprowadzonego przebiegu procedury testującej POST i działał w kooperacji z interpreterem komend systemu nadrzędnego, takiego jak DOS, UNIX czy Windows. Proces ten został nazwany programem rozruchowym.

W komputerach PC nagłówek (segment startowy) programu rozruchowego może być umieszczony w pierwszym, 512-bajtowym fragmencie sektora startowego dysku twardego (ang. Master Boot Record). W systemach DOS/Windows jest tam zapisany program, który ładuje kolejny program rozruchowy z partycji oznaczonej jako aktywna. W systemach uniksowych pliki dodatkowe programu rozruchowego znajdują się zazwyczaj w katalogu lub partycji montowanej w katalogu /boot.

Program rozruchowy oraz cały system operacyjny może być pobierany także z innych urządzeń takich jak stacja dyskietek, napęd CDROM, dyski USB, a nawet spoza komputera, z serwera w sieci lokalnej (zob. PXE). Dawniej także z taśmy perforowanej albo pamięci bębnowej.

Boot Device Menu (z ang. menu urządzeń rozruchowych) to menu służące do bootowania (uruchamiania) systemu z innego urządzenia niż domyślne bez potrzeby zmiany kolejności bootowania w ustawieniach BIOS-u.

Boot Device Menu wywołuje się klawiszami funkcyjnymi zaraz po uruchomieniu komputera, a przed startem systemu. W zależności od sprzętu najczęściej używa się: Esc lub F8 lub F9 lub F10 lub F11 lub F12. Boot Device Menu niekiedy mylnie nazywane jest w skrócie Boot Menu^[a].

• Acer – Esc lub F12 lub F9
• Albatron – F8
• Asus – Esc lub F8
• Compaq – Esc lub F9
• Dell – F12
• DFI – Prt Scr
• ECS – F11
• Epox – Esc
• Gigabyte – F12
• HP – Esc lub F9
• Intel – F10
• Lenovo – F12 lub Lenovo One Key Recovery (przycisk ten znajduje się obok przycisku zasilania lub obok gniazda zasilania)
• Microstar – F11
• MSI – F11
• Packard Bell – F8
• Sony Vaio – F11
• Toshiba – F12
• Samsung – Esc lub F12

• NT OS Loader (NTLDR) – program rozruchowy stosowany w Windows NT
• GRUB – projekt GNU
• GRUB2 – następca GRUB-a
• LILO – Linux Loader, towarzyszy rozwojowi tegoż systemu od jego narodzin
• SYSLINUX – stosowany do rozruchu m.in. z płyt CD/DVD oraz z bezpośrednio sieci komputerowej.