Przesieka Śląska – Wikipedia, wolna encyklopedia

Przesieka Śląska – niezasiedlony do późnego średniowiecza (XV w.) i trudny do przebycia pas gęstych lasów biegnący od okolic wsi Budzów i przez Dzbanów wzdłuż Gór Złotych w kierunku południowo-wschodnim między Głuchołazami i Prudnikiem, następnie wzdłuż górnego biegu Ścinawy Niemodlińskiej i dolnego biegu Nysy Kłodzkiej do Odry, którą przekraczała koło grodu w Ryczynie, dalej wschodnim brzegiem rzeki Stobrawy, a od jej środkowego biegu na północny wschód w pobliże Namysłowa i Byczyny^[1][2].

Początkowo stanowiła granicę plemienną między Ślężanami a Opolanami. W XII wieku stanowiła naturalną granicę pomiędzy księstwem Bolesława Wysokiego a dziedziną Mieszka Plątonogiego, którą od XV wieku zaczęto nazywać Górnym Śląskiem (pierwsza wzmianka pod tą nazwą w 1478 r.^[3]). Przesieka stała się tym samym naturalną i historyczną granicą między Dolnym Śląskiem a Górnym Śląskiem. Puszcz granicznych tworzących Przesiekę nie wolno było trzebić jeszcze w drugiej połowie XIII wieku^[4].

Przesiekę przez długi czas wykorzystywano jako naturalną przeszkodę militarną, w zamierzeniu miała chronić przed nadchodzącymi z południa najazdami Morawian i Czechów – jednak w żaden sposób nie była w stanie powstrzymać wielkiego najazdu husytów z 1420 roku.

Według Benno Nietschego przesiekę o szerokości mili wzniósł książę Henryk I Brodaty przeciwko swojemu stryjowi Mieszkowi I Plątonogiemu, „w sposób, jaki kiedyś zastosowano przeciw Czechom w okolicy Przełęczy Bardzkiej, gdzie wycięto mnóstwo pni, a następnie pomiędzy stojącymi drzewami ułożono je w rodzaj palisady”^[5] .

Trzebienie lasów tworzących przesiekę było zabronione do końca XIII wieku, a ich resztki można zaobserwować do dziś. Na przełomie XIII i XIV wieku tereny przesieki zostały skolonizowane^[6].

Na terenie dawnej przesieki zachowało się do dnia dzisiejszego wiele enklaw leśnych, w tym drzewostanów o charakterze zbliżonym do naturalnego, z których część podlega ochronie rezerwatowej: Cisowa Góra, Cisy, Przyłek, Dębina, Kokorycz, Krzywiczyny i Komorzno. W linii przebiegu Przesieki Śląskiej położonych jest szereg obszarów Natura 2000 chroniących siedliska leśne: Góry Bardzkie, Przyłęk nad Białą Głuchołaską, Opolska Dolina Nysy Kłodzkiej i Teklusia, oraz Stobrawski Park Krajobrazowy^[7].

• Wały Śląskie

• WaldemarW. Brygier WaldemarW., TomaszT. Dudziak TomaszT., IwonaI. Chomiak IwonaI., Ziemia Kłodzka, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2010, ISBN 978-83-89188-95-3, OCLC 751422625 .
• Benno Nietsche: Historia miasta Gliwice (Geschichte der Stadt Gleiwitz). Gliwice: Muzeum w Gliwicach, 2011. ISBN 978-83-89856-38-8.