Przewód wiertniczy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2017-03 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Przewód wiertniczy – służy do przekazywania ruchu obrotowego ze stołu wiertniczego (lub urządzenia Top Drive) na świder.

Składa się z graniatki, rur płuczkowych, obciążników, łączników, stabilizatorów oraz amortyzatorów drgań. Narzędzie wiercące (świder, koronka), według L.Szostaka, nie zalicza się do elementów przewodu wiertniczego.