Przysługa (herb szlachecki) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Przysługa

Herb Przysługa
Typ herbu	szlachecki
Pierwsza wzmianka	27 stycznia 1820

Przysługa – polski herb szlachecki nadany w Królestwie Polskim.

Opis skonstruowany współcześnie brzmi następująco:

W polu błękitnym laska Merkurego srebrna w krzyż skośny z takąż pochodnią płonącą na czerwono.

W klejnocie trzy pióra strusie, błękitne.

Labry herbowe błękitne, podbite srebrem.

W imię zasług herb został nadany 27 stycznia 1820 roku, pochodzącemu ze spolonizowanej rodziny inteligenckiej Franciszkowi Brandtowi, doktorowi medycyny^[1][2].

Ponieważ herb pochodził z nobilitacji osobistej, prawo do niego ma tylko jedna rodzina herbownych: Brandt.

• Franciszek Brandt
• Jan Alfons Brandt
• Józef Brandt

Pół jednorożca i delfin z herbu Jarosław wraz z pochodnią z herbu Przysługa znajdują się w herbie gminy Orońsko.

• Heraldyka polska
• Ród herbowy
• Lista polskich herbów szlacheckich

• Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku: ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1. Brak numerów stron w książce

• Herb Przysługa z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla