Piórolotek pięciopiór – Wikipedia, wolna encyklopedia

Piórolotek pięciopiór

Pterophorus pentadactyla
(Linnaeus, 1758)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Podgromada	uskrzydlone
Rząd	motyle
Rodzina	piórolotkowate
Gatunek	piórolotek pięciopiór
Multimedia w Wikimedia Commons
Hasło w Wikisłowniku

Piórolotek pięciopiór (Pterophorus pentadactyla, Aciptilia pentadactyla) – nazywany często piórolotkiem śnieżynką; owad z rzędu motyli, należący do rodziny piórolotkowatych (Pterophoridae)

Całe ciało jest śnieżnobiałe. Przednie skrzydło ma długość 1,4-1,6 cm. Jest ono głęboko rozszczepione i wraz z trzema promieniami skrzydła tylnego tworzy 5 "palców". Długa strzępina na skrzydłach powoduje, ze lot jest miękki i chwiejny. Nogi charakteryzują się niezwykle długimi goleniami.

Piórolotek śnieżynka zamieszkuje pola, łąki, ogrody i zarośla na terenie całej Europy na południe od kręgu polarnego (z wyjątkiem Półwyspu Pirenejskiego). Jest motylem pospolitym, choć ze względu na małe rozmiary i delikatną budowę ciała często niezauważanym.

Imago występuje w jednym pokoleniu rocznie, latając od maja do września, natomiast gąsienicę można spotkać przez całą wiosnę, do maja.

Gąsienice żerują na tarninie (Prunus spinosa), koniczynie (Trifolium sp.), zawilcu (Anemone nemorosa) i róży (Rosa sp.).

• Władysław Strojny, Nasze zwierzęta, Państwowe Wydawnictwa Rolnicze i Leśne, 1981
• H. Reichholf-Riehm, Leksykon przyrodniczy, Motyle, Świat Książki, Warszawa 1996

• owady Polski