Pudermantel – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pudermantel (niem. Pudermantel) – letni płaszcz damski i męski noszony w podróży i chroniący przed kurzem.

Wierzchnie okrycie tego rodzaju było rozpowszechnione w XIX wieku, używane do podróży odkrytymi powozami (zwłaszcza w terenie, po wiejskich drogach gruntowych), a także do jazdy konnej. Utrzymane w jasnym kolorze, najczęściej szyte z grubego płótna lub z czesuczy, charakteryzowało się luźnym krojem i szczególną długością, umożliwiającą okrycie nóg. Na przełomie XIX/XX wieku stało się niezbędną częścią stroju ówczesnego automobilisty, jakiego dopełnieniem był kaszkiet (cyklistówka) albo tzw. pilotka.

Pudermantlem nazywano również stosowany w XVII-XVIII wieku podwłośnik – rodzaj pelerynki (peniuaru) chroniącej ubiór podczas czesania lub pudrowania włosów i peruki.

Zobacz też

dacha

Bibliografia

Małgorzata Szubert: Leksykon rzeczy minionych i przemijających. Warszawa: Muza SA, 2004, ISBN 83-7319-486-X
Małgorzata Możdżyńska-Nawotka: O modach i strojach. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2002, ISBN 83-7384-216-0
Słownik terminologiczny sztuk pięknych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2003, s. 337, ISBN 83-01-12365-6
Słownik wyrazów obcych PWN. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1991, s. 711, ISBN 83-01-08730-7