Pulguksa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pulguk sa 불국사
Pomnyu sa
Ilustracja
Świątynia Pulguk
Państwo

 Korea Południowa

Miejscowość

okolice Gyeongju

Rodzaj klasztoru

klasztor buddyjski

Właściciel

chogye

Typ zakonu

męski

Założyciel klasztoru

król Pŏphŭng

Materiał budowlany

drewno

Data budowy

528

Położenie na mapie Korei Południowej
Mapa konturowa Korei Południowej, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Pulguk sa 불국사”
Ziemia35°47′24″N 129°19′56″E/35,790000 129,332222
Strona internetowa
Grota Sokkuram i świątynia Pulguk-sa[1][a]
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
ilustracja
Państwo

 Korea Południowa

Typ

kulturowy

Spełniane kryterium

I, IV

Numer ref.

736

Region[b]

Azja i Pacyfik

Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę

1995
na 19. sesji

Pulguksa (kor. 불국사. Klasztor Krainy Buddy) – klasztor buddyjski z VIII wieku, położony w okolicach miasta Gyeongju w Korei Południowej. W 1995 roku wpisano go wraz z pobliską skalną świątynią Seokguram na listę światowego dziedzictwa UNESCO jako jeden z pierwszych obiektów w kraju.

Historia klasztoru

[edytuj | edytuj kod]

Klasztor wybudowany został jako dość mała świątynia ok. 528 r. przez króla Beopheunga dla jego matki Pani Yongjie, na zachodnim stoku góry Toham w pobliżu miasta Gyeongju, które było przez jakiś czas stolicą państwa Silla. Pierwotnie nazywał się Pomnyu. W tym też roku król wydał edykt o zakazie zabijania zwierząt w Silli[2].

W roku 574 Pomnyu sa został rozbudowany przez Panią Chiso, matkę króla Jinheunga (pan. 540–576). W 751 r. za panowania króla Gyeongdeoka (pan. 742–765) premier Kim Taesong rozpoczął rekonstrukcję klasztoru. W 17 lat później całkowicie ukończony wielki klasztor otrzymał nową nazwę – Pulguk. Składał się wtedy z 200 drewnianych budynków rozłożonych wokół dziedzińców, z których każdy reprezentował inny aspekt nauk Sutry Awatamsaki.

Do świątyni prowadzą monumentalne schody i zabytkowa brama. Na dziedzińcu znajdują się dwie pagody.

Klasztor jest parafialnym klasztorem szkoły chogye, który zarządza 61 innymi klasztorami.

Ogólny plan klasztoru

Adres klasztoru

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Korea Południowa (Republika Korei) [online], Polski Komitet ds UNESCO [dostęp 2023-09-13] (pol.).
  2. Chris Verebes. „Empty House. Zen Masters and Temples of Korea”, s. 26.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Chris Verebes. Empty House. Zen Masters and Temples of Korea, Eastward Books, Seul, Korea, s. 330 ISBN 89-952155-4-2.
  • Encyklopedia sztuki starożytnej, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1974, s. 253

Galeria

[edytuj | edytuj kod]