Quadrans – Wikipedia, wolna encyklopedia

Quadrans, kwadrans (łac. quadrāns – ćwierć) – moneta w starożytnym Rzymie równa 1/4 asa.

Od wprowadzenia asa do obiegu w rzymskim systemie monetarnym (pocz. III w. p.n.e.) stanowił jego podziałkę jako czwarta część (stąd nazwa) tego nominału. Na awersie nosił wyobrażenie głowy Herkulesa, a na odwrocie (poniżej dziobu okrętu) znaczony był trzema punktami (kropkami) jako mający wartość trzech uncji (dlatego wcześniej nazywano go teruncius^[1]). W okresie Republiki bity z brązu kwadrans uległ redukcji z pierwotnej wagi 68,25 g do 3,4 grama.

W czasach cesarstwa miedziany kwadrans stanowił nadal czwartą część asa. W systemie monetarnym ustalonym za panowania Augusta był najmniejszą jednostką monetarną o wadze normatywnej 3,24 g; 1600 kwadransów równało się aureusowi (złotemu denarowi). Średnica krążka wynosiła 15-18 mm. Od pozostałych monet różnił się brakiem podobizny panującego cesarza. Funkcjonował w obiegu niemal do końca II stulecia n.e., choć ostatnie obfite i zróżnicowane emisje pochodzą z czasów Trajana^[2].

We wschodnich prowincjach cesarstwa określano go grecką nazwą kodrantes (κοδράντης) i tak wymieniony jest w ewangeliach Nowego Testamentu (Mt 5,26; Mk 12,42). Szczególnym zjawiskiem są kwadransy anonimowe (bez inskrypcji) emitowane po Neronie i pochodzące przypuszczalnie z okresu panowania Domicjana.^[3] Ponadto z okresu rządów Hadriana znane są emisje nietypowych kwadransów z legendą METAL DELM, zwanych „górniczymi”, gdyż prawdopodobnie służyły jedynie do wypłat w kopalniach^[4].

• system monetarny w cesarstwie rzymskim

Zobacz multimedia związane z tematem: Quadrans

• Andrzej Kunisz: Numizmatyka rzymska. W Vademecum historyka starożytnej Grecji i Rzymu. T. 1. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1982
• Remo Capelli: Manuale di numismatica. Milano: Ugo Mursia, 1962
• Ralph Björn Kankelfitz: Römische Münzen von Pompejus bis Romulus. Augsburg: Battenberg, 1996
• Bibel-Lexikon (hrsg. von H. Haag). Leipzig: St. Benno Verlag, 1970, kol. 1185