Rękoczyn Sellicka – Wikipedia, wolna encyklopedia

Rękoczyn Sellicka, manewr Sellicka – technika ułatwiająca intubację dotchawiczą i zapobiegająca wymiotom podczas jej wykonywania, polegająca na ucisku chrząstki pierścieniowatej do momentu potwierdzenia prawidłowości założenia rurki intubacyjnej.

Rękoczyn Sellicka powoduje zaciśnięcie przełyku, a także obniżenie głośni i lepsze jej uwidocznienie – zbyt mocny nacisk może jednak utrudnić wentylację oraz intubację pacjenta^[1].

Zewnętrzny rękoczyn na szkielecie krtani (ang. external laryngeal manipulation, ELM) jest czynnością bardzo podobną do rękoczynu Sellicka, jednak polega na ucisku chrząstki tarczowatej (powyżej chrząstki pierścieniowatej) – ku tyłowi w kierunku przełyku, a następnie ku górze i na prawo. Pozwala on na uwidocznienie strun głosowych podczas intubacji^[2].

Przypisy

↑ E. L. Hartsilver, R. G. Vanner. Airway obstruction with cricoid pressure. „Anaesthesia”. 3 (55), s. 208–211, marzec 2000. PMID: 10671836.
↑ John EmoryJ.E. Campbell John EmoryJ.E. i inni, International trauma life support – Ratownictwo przedszpitalne w urazach, Kraków: Medycyna Praktyczna, [cop. 2015], s. 72, ISBN 978-83-7430-436-8, OCLC 912898582 [dostęp 2020-06-18] .

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

[pmid10671836-s208-211-1] E. L. Hartsilver, R. G. Vanner. Airway obstruction with cricoid pressure. „Anaesthesia”. 3 (55), s. 208–211, marzec 2000. PMID: 10671836.

[Campbell_John_Emory_Czukowska2015-s72-2] John EmoryJ.E. Campbell John EmoryJ.E. i inni, International trauma life support – Ratownictwo przedszpitalne w urazach, Kraków: Medycyna Praktyczna, [cop. 2015], s. 72, ISBN 978-83-7430-436-8, OCLC 912898582 [dostęp 2020-06-18] .

[1]

[2]