Radoń – Wikipedia, wolna encyklopedia
Kontynent | |
---|---|
Państwo | |
Województwo | |
Lokalizacja | |
Potok 3. rzędu | |
Długość | ok. 9,5 km |
Źródło | |
Miejsce | północno-zachodnie stoki Małej Czantorii |
Wysokość | ok. 590 m n.p.m. |
Współrzędne | |
Ujście | |
Recypient | Bładnica |
Miejsce | |
Wysokość | 308,5 m n.p.m. |
Współrzędne | |
Położenie na mapie województwa śląskiego | |
Położenie na mapie Polski |
Radoń – potok w dorzeczu górnej Wisły, w Beskidzie Śląskim i na Pogórzu Cieszyńskim, lewostronny dopływ Bładnicy.
Źródło na wysokości ok. 590 m n.p.m. na stromym w tym miejscu północno-zachodnim stoku Małej Czantorii, w rejonie przysiółka Pod Usypem, należącego do Cisownicy, ale tuż przy granicy administracyjnej Ustronia[1]. Tok źródłowy nosi nazwę Czantoria[2] (dawniej również Rzeczyca[3]). Spływa on generalnie w kierunku północnym, głęboką, wąską dolinką, w znacznej części zalesioną, pomiędzy wzniesieniami Grodzisko (551 m n.p.m.) i Malcowa Góra (528 m n.p.m.) po stronie zachodniej oraz Cis (ok. 523 m n.p.m.) po stronie wschodniej. W centrum Cisownicy, na wysokości ok. 380 m n.p.m., przyjmuje lewostronny dopływ Cisówkę[1] i odtąd nosi nazwę Radoń[2].
Dalej płynie generalnie w kierunku północnym, terenem rolniczym z luźno rozrzuconą zabudową. Koryto miernie kręte, dość głębokie, obrośnięte jedynie lokalnie pasem drzew i krzewów. W Kozakowicach Górnych przyjmuje prawobrzeżny dopływ z goleszowskiego przysiółka Równia, a nieco dalej, na wysokości ok. 322 m n.p.m. lewobrzeżną Podłęczankę. W rejonie Godziszowa koryto wykręca ku północnemu wschodowi. Tu przyjmuje z lewej strony Kisielówką, a nieco dalej z prawej Kozakówkę (też: Kozakowiankę[3]), po czym na wysokości 308,5 m n.p.m. w Bładnicach Dolnych, już w granicach gminy Skoczów, uchodzi do Bładnicy[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Mapa Geoportalu. [dostęp 2024-06-17].
- ↑ a b Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 230, ISBN 83-239-9607-5 .
- ↑ a b Ziemia Cieszyńska. Mapa turystyczna, Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, 1977 .