Radzic II – Wikipedia, wolna encyklopedia

Radzic II (Kmicic) – polski herb szlachecki, odmiana herbu Radzic

Zgodnie z zasadami heraldycznymi herb powinno się blazonować następująco:

W polu czerwonym kotwica srebrna, po boku której w lewym górnym rogu takaż gwiazda sześciopromienna.

Klejnot – trzy strusie pióra.

Labry czerwone z podbiciem srebrnym.

Jest to odmiana herbu Radzic przysługująca Kmicicom osiadłym w XVII stuleciu w powiecie orszańskim na Litwie. Najwcześniejsza wzmianka znajduje się u Kojałowicza^[1] z 1656 – Mikołaj Kmicic poeta i jego bratankowie Samuel Kmicic, chorąży orszański i starosta starosielski, znakomity żołnierz – pierwowzór sienkiewiczowskiego Andrzeja Kmicica^[2], oraz jego brat Jan, również żołnierz

Tadeusz Gajl podaje następujące nazwiska (p. linki zewnętrzne) herbownych:

Kmicic, Rajpolski

• Herb Radzic II z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla

• Juliusz Karol Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich. T. 2. Warszawa: Główny skład księgarnia antykwarska B. Bolcewicza, 1897, s. 301.
• Kasper Niesiecki: Herbarz polski. T. VIII. Lipsk: J.N. Bobrowicz, 1839-1846, s. 31.

herbarz, heraldyka, lista herbów