Rafael Lozano – Wikipedia, wolna encyklopedia

Rafael Lozano

Data i miejsce urodzenia	25 stycznia 1970 Kordoba
Obywatelstwo	Hiszpania
Styl walki	praworęczny
Kategoria wagowa	musza
Bilans walk zawodowych
Liczba walk	27
Zwycięstwa	24
Przez nokauty	13
Porażki	3
Remisy	0
Nieodbyte	0
Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie brąz Atlanta 1996 boks (waga papierowa) srebro Sydney 2000 boks (waga papierowa) Mistrzostwa Europy brąz Vejle 1996 boks (waga papierowa)

Rafael Lozano Muñoz (ur. 25 stycznia 1970 w Kordobie) – hiszpański bokser, brązowy medalista letnich igrzysk olimpijskich w Atlancie i srebrny letnich igrzysk olimpijskich w Sydney.

W 1992 roku wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Barcelonie, gdzie odpadł w ćwierćfinale po porażce z późniejszym złotym medalistą, Kubańczykiem Rogelio Marcelo^[1]. Wcześniej pokonał jednak dwukrotnego amatorskiego mistrza świata, Erika Griffina. Cztery lata później zajął trzecie miejsce na mistrzostwach Europy w Vejle, a następnie wywalczył brązowy medal na igrzyskach olimpijskich w Atlancie^[2]. W 2000 roku na igrzyskach w Sydney ponownie stanął na podium, tym razem zdobywając srebrny medal. W finale turnieju bokserskiego przegrał z Brahimem Asloumem^[3].

W 2001 roku przeszedł na zawodowstwo, jednak nie odniósł żadnego sukcesu. Większość pojedynków stoczył w Hiszpanii, walcząc z przeciętnymi pięściarzami^[4]. Najważniejszą walkę w zawodowej karierze Lozano stoczył 2 grudnia 2006 roku, mierząc się z Brahimem Asloumem, z którym w czasach amatorskich przegrał w finale olimpijskim na igrzyskach w Sydney. Francuz ponownie okazał się lepszy, pokonując Lozano przez techniczny nokaut w czwartej rundzie^[4]. Była to jedyna walka Hiszpana w zawodowej karierze z wysoko notowanym pięściarzem (Asloum zdobył później tytuł zawodowego mistrza świata federacji WBA w kategorii junior muszej).