French
DeutschRajd Polski 1922 – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Państwo | |
|---|---|
| Baza | |
| Od | 20 lipca 1922 |
| Do | 23 lipca 1922 |
| Dł. całkowita | 870 km |
| Meta | |
| Zgł. załóg | 9 |
| Zwycięzca | Albert Lorenz |
Rajd Polski 1922 (właściwie Rejd Samochodowy; tak brzmiała oryginalna nazwa tego rajdu) odbył się na trasie Warszawa – Kielce – Kraków – Zakopane – Morskie Oko – Warszawa.
Lista startowa[1]
[edytuj | edytuj kod]| Lp | Kierowca | Samochód |
|---|---|---|
| 1 |  Winnicki | Mercedes |
| 2 | Ludwik Szczęśniak | Savers |
| 3 | Feliks Zdziecbowski | Dodge |
| 4 |  Robert Siercke | Steyer |
| 5 | Albert Lorenz | Steyer |
| 6 | Tadeusz Heyne | Laurin & Klement |
| 7 | Józef Grabowski | Fiat |
| 8 | Jan Hers | Renault |
| 9 | Henryk Liefeldt | Opel |
Przebieg
[edytuj | edytuj kod]Komandorem rajdu po raz drugi był Włodzimierz Ostoja-Zagórski przewodniczący komisji sportowej AP, który w rajdowe stawce jechał Mercedesem. Organizatorem rajdu był Automobilklub Polski. Wśród dziewięciu startujących załóg, dwie pochodziły z Austrii. Podczas rajdu w Sękocinie zorganizowano tzw. "kilometr lancé" czyli wyścig na dystansie 1 kilometra z wcześniejszym rozbiegiem.Do udziału w rajdzie zgłosiło się 9 kierowców[1].
Start nastąpił 20 lipca w Okęciu (9 km od Warszawy)[1]. O godzinie 7.30 wystartował pierwszy samochód, następne w odstępach 5 minutowych[1]. Samochód Laurin Tadeusza Heynego nie wystartował z powodu "zatarcia rozpylacza", ponieważ ktoś dosypał do benzyny cukru[1]. Inżynier Heyne na innym samochodzie tej samej marki wystartował dopiero o 10.54, ale jechał poza konkursem[1]. W Kielcach kierowcy mogli zatankować na wojskowej stacji benzynowej i skorzystać z 30 minutowego postoju[1]. Trasę pomogło zabezpieczyć Ministerstwo Spraw Wewnętrznych ustawiając na skrzyżowaniach posterunkowych, którzy wskazywali drogę, zapewniając stacje do tankowania samochodów i miejsca parkingowe w miastach postoju[2]. Po przyjeździe do Krakowa zawodnicy zwiedzili Wawel i inne zabytki miasta, a wieczorem wzięli udział w kolacji[1].
21 lipca o 9.00 nastąpił start do następnego etapu[1]. Zawodnicy przed nim mieli 50 minut na przygotowanie samochodu[1]. W Zakopanem powitała uczestników rajdu brama z napisem "Witajcie", drugą ustawiono w Morskim Oku[1]. Po południu zawodnicy wrócili do Zakopanego. 22 lipca był dniem odpoczynku, a 23 lipca o 3.00 nastąpił start do ostatniego etapu. W drodze do Krakowa wypadek miał Mercedes Winnickiego, który mijając wóz konny wyłamał barierę i zatrzymał się 20 m od Raby[1]. Kierowca i pasażerowie nie odnieśli większych obrażeń[1].
Wyniki końcowe rajdu[3]
[edytuj | edytuj kod]
| Miejsce | Kierowca | Samochód |
|---|---|---|
| 1 | Albert Lorenz[4] | Steyr |
| 2 | Robert Siercke | Steyr |
| 3 | Józef Grabowski | Fiat |
| 4 | Henryk Liefeldt | Opel |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i j k l m Szydelski S. Rajd samochodowy Warszawa-Morskie Oko (874 km) Auto. Ilustrowane Czasopismo Sportowo-techniczne 1922 nr 6 z 5 sierpnia s. 1-2
- ↑ Rajd automobilowy Czas 1922 nr 163 z 22 lipca s.2
- ↑ Strona Rajdu Polski, 1921 - 1974 [online], czajla.republika.pl [dostęp 2017-11-20] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-05].
- ↑ Rajd Polski - Rajdowe kroniki. www.autosportretro.fora.pl. [dostęp 2016-02-21].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Grzegorz Chmielewski, Janusz Szymanek: Rajdowe kroniki 1921-2014. Rajd Polski. Warszawa: Auto Klub Dziennikarzy Polskich, 2014. ISBN 978-83-939524-0-3.
- „Przegląd Sportowy”. 30, s. 16, 28.07.1922. Towarzystwo wydawn. "Przegląd Sportowy" Ska z org. odp.. link