Rakiel – Wikipedia, wolna encyklopedia
Rakiel, rakla (z niem. rakel, przecierak) – narzędzie do zgarniania farby z elementów niedrukujących w rotograwiurze i wałka rastrowego we fleksografii, usuwania nadmiaru farby z płyty wzorcowej w tampondruku oraz do przeciskania farby przez oczka formy drukowej w sitodruku[1].
Podobne narzędzie stosuje się również w celu dociskania folii do klejonego podłoża (jest to tak zwany rakiel aplikacyjny).
Rakiel może być wykonany ze stalowej taśmy sprężynującej, twardego tworzywa sztucznego, twardej gumy lub gąbczastej tkaniny (w przypadku rakiela do folii).
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Zbigniew. Gruszka , Hanna. Tadeusiewicz , Podręczny słownik bibliotekarza, wyd. 1, Warszawa: Wydawn. SBP, 2011, s. 286, ISBN 978-83-61464-39-6, OCLC 793099732 [dostęp 2020-02-05] .