Koralówka szwedzka – Wikipedia, wolna encyklopedia

Koralówka szwedzka

Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	podstawczaki
Klasa	pieczarniaki
Rząd	siatkoblaszkowce
Rodzina	siatkoblaszkowate
Rodzaj	koralówka
Gatunek	koralówka szwedzka
Nazwa systematyczna
Ramaria suecica (Fr.) Donk Rev. Niederl. Homob. Aphyll. 2: 105 (1933)
Multimedia w Wikimedia Commons

Koralówka szwedzka (Ramaria suecica (Fr.) Donk) – gatunek grzybów należący do rodziny siatkoblaszkowatych (Gomphaceae)^[1].

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Ramaria, Gomphaceae, Gomphales, Phallomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi^[1].

Po raz pierwszy opisał go w 19815 r. Elias Fries, nadając mu nazwę Clavaria sueccica. W 1930 r. Marinus Anton Donk przeniósł go do rodzaju Ramaria^[1]. Synonimy^[2]:

• Clavaria circinans Peck 1887
• Clavaria suecica Fr. 1815
• Clavariella suecica (Fr.) P. Karst. 1881
• Merisma suecicum (Fr.) Spreng. 1827
• Ramaria circinans (Peck) Marr & D.E. Stuntz 1974
• Ramaria circinans var. anceps Marr & D.E. Stuntz 1974

Polską nazwę zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r.^[3]

Morfologia

Trzon o grubości mniejszej niż 1 cm, owocniki małe, do 6 (–8) × 4 (–5) cm. Strzępki ze sprzążkami, zarodniki 8,2–9,3–10,5 × 3,3–4,1–5,0 µm, Q = 2,1–2,5^[4].

Hodowla

Kolonia na agarze słodowym po sześciu tygodniach jest biała i osiąga średnicę 15 mm. Ma silny, słodki zapach gotowanych owoców. Brzeg białawy, wyraźny w zarysie; na zewnątrz na średnicy 1 cm nagi, wewnątrz coraz bardziej kosmaty, z losowo ułożonymi, wznoszącymi się (ale nie wyprostowanymi) strzępkami o długości do 2 mm; wewnątrz mniej lub bardziej gwałtownie kosmaty, pokrywający blok inokulum strzępkami powietrznymi o długości do 5 mm. Strzępki generatywne o średnicy do 3 µm, cienkościenne, z ziarnistą zawartością, z wyraźnymi, stałymi sprzążkami, rozgałęzione monopodialnie od sprzążek lub w ich pobliżu. Odgałęzienia często wąskie (średnica około 1,5 µm), często rozgałęzione, gałęzie krótkie i kołkowate (do 30 µm długości), rzadko rozgałęzione. Strzępki w odległości 5 mm od brzegu podobne, ale częstotliwość strzępek z krótkimi, przypominającymi kołki odgałęzieniami znacznie większa, a wzór rozgałęzień znacznie bardziej skomplikowany (ale nie tworzący plektenchymy). Strzępki gleocystydialne dwóch rodzajów: 1) normalnie, nienapęczniałe, strzępki ze sprzążkami i gleocystydialną zawartością i 2) często rozgałęziające się strzępki, napęczniałe do średnicy 12 µm, ze sprzążkami i z żółtawą, glecystydialną zawartością. Strzępki powierzchniowe w pobliżu inokulum lub na nim jak powyżej, ale częstotliwość występowania napęczniałych, kłębkowatych strzępek znacznie większa, a strzępki te splatają się w nieregularną plektenchymatyczną „skórę” pokrywającą blok inokulum^[5].

Władysław Wojewoda w 2003 r. przytoczył 2 stanowiska, w tym jedno dawne (1933 r.)^[3], w późniejszych latach podano następne^[6].

Prawdopodobnie grzyb saprotroficzny rosnący na igłach jałowca, drzew iglastych lub pod karłowatymi wierzbami w strefach subarktycznych i subalpejskich^[4].