Rdestówka zaroślowa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Rdestówka zaroślowa
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

goździkopodobne

Rząd

goździkowce

Rodzina

rdestowate

Rodzaj

rdestówka

Gatunek

rdestówka zaroślowa

Nazwa systematyczna
Fallopia dumetorum (L.) Holub
Folia Geobot. Phytotax. 6: 176 (1971)[3]
Synonimy
  • Bilderdykia dumetorum (L.) Dumort.
  • Fagopyrum dumetorum (L.) Schreb.
  • Helxine dumetorum (L.) Raf.
  • Polygonum dumetorum L.
  • Polygonum scandens var. dumetorum (L.) Gleason
  • Reynoutria scandens var. dumetorum (L.) Shinners
  • Tiniaria dumetorum (L.) Drejer[3]

Rdestówka zaroślowa, rdest zaroślowy, bilderdykia (Fallopia dumetorum (L.) Holub) – gatunek rośliny z rodziny rdestowatych. Występuje jako gatunek rodzimy w strefie umiarkowanej Eurazji na obszarze od Półwyspu Iberyjskiego i Wielkiej Brytanii po Półwysep Koreański i Sachalin. Jako gatunek introdukowany rośnie na Wyspach Japońskich oraz we wschodniej części Ameryki Północnej[3]. W Polsce jest gatunkiem rozpowszechnionym z wyjątkiem obszarów górskich i północno-wschodniej części kraju, gdzie jest rzadka[4].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Szeroko oskrzydlony okwiat
Łodyga
Wijąca się, naga, obła, długości od 0,5 do 2, czasem 3 metrów[5].
Liście
Niemal trójkątne, zaostrzone, ucięte w nasadzie, skrętoległe, ogonkowe, sercowate lub strzałkowate.
Kwiaty
Zebrane w pozorne grona w pachwinach liści; okwiat barwy zielonobiałej, czasami nabiegły czerwono.
Owoce
Trójgraniaste orzeszki o długości do 3 mm rozwijające się na szypułkach o długości 5–8 mm[5]. Zewnętrzne działki okwiatu w czasie owocowania tworzą oskrzydlenie orzeszka o szerokości do 2 mm.
Gatunek podobny
Rdestówka powojowata ma łodygę kanciastą, bruzdowaną i szorstką (zwykle też krótszą – do ok. 1 m długości), owoce ma większe (do 4–5 mm), matowe i nieoskrzydlone[5].

Biologia i ekologia

[edytuj | edytuj kod]

Roślina jednoroczna. Kwitnie od lipca do września. Rośnie na glebach świeżych i wilgotnych, żyznych, o odczynie lekko kwaśnym do obojętnego. Spotykana w okrajkach zbiorowisk leśnych, w widnych miejscach w buczynach, grądach i łęgach, a także nad brzegami zbiorników wodnych i w zbiorowiskach antropogenicznych takich jak cmentarze, parki itp.

Zmienność

[edytuj | edytuj kod]

W obrębie gatunku wyróżnia się dwie odmiany[3]:

  • Fallopia dumetorum var. dumetorum
  • Fallopia dumetorum var. subalata Borodina – występująca w Sinciang[3]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Caryophyllales, [w:] Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-10-07] (ang.).
  3. a b c d e Fallopia dumetorum (L.) Holub, [w:] Plants of the World Online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2024-06-13].
  4. Adam Zając, Maria Zając: Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce. Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, s. 232. ISBN 83-915161-1-3.
  5. a b c Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2004, s. 112. ISBN 83-0114342-8.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Leokadia Witkowska-Żuk: Rośliny leśne. Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2013. ISBN 978-83-7073-359-9.