Reflektor neutronów – Wikipedia, wolna encyklopedia

Reflektor neutronów – materiał o własnościach powodujących odrzucenie neutronów powstających w reaktorze jądrowym i skierowanie ich z powrotem w kierunku rdzenia reaktora.

Reflektor poprawia bilans neutronów w rdzeniu, a w konsekwencji umożliwia zmniejszenie masy krytycznej materiału rozszczepialnego i wymiarów reaktora. Poprawia się także rozkład neutronów w rdzeniu.

Wprowadzenie reflektora berylowego w reaktorze EWA pozwoliło na zwiększenie mocy z 4 do 10 MW.

Najczęstsze reflektory neutronów:

• beryl, tlenek berylu
• ciężka woda
• grafit
• woda

• Stanisław Góra: Elektrownie jądrowe. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1978, s. 46.