Remeria – Wikipedia, wolna encyklopedia

Remeria
	; Roemeria hybrida
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	jaskropodobne
Rząd	jaskrowce
Rodzina	makowate
Rodzaj	remeria
	Nazwa systematyczna
	Roemeria Medikus; Ann. Bot. (Usteri) 1(3): 15. 1792
	Typ nomenklatoryczny
	Roemeria hybrida (Linnaeus) A. P. de Candolle
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Remeria (Roemeria) – rodzaj roślin z rodziny makowatych. Obejmuje w zależności od ujęcia systematycznego od 3^[4] do kilkunastu^[5]^[6] gatunków. Rośliny te występują w Europie, północnej Afryce oraz południowo-zachodniej i południowo-centralnej Azji, poza tym jako introdukowane na wszystkich kontynentach w strefach umiarkowanych obu półkul^[5]. W szerszym ujęciu rodzaju należą do niego dwa gatunki z flory Polski, tradycyjnie zaliczane do rodzaju mak Papaver^[7] – mak piaskowy Roemeria argemone i mak pośredni Roemeria hispida^[6]. Poza tym remeria fiołkowa, zwana też pośrednią, Roemeria hybrida, notowana jest w zachodniej Polsce jako gatunek przejściowo zawlekany (efemerofit)^[7].

Nazwa rodzaju upamiętnia Johanna Jakoba Roemera (zm. 1819) – szwajcarskiego lekarza i przyrodnika z Zurychu^[4].

Morfologia

Pokrój: Rośliny jednoroczne z żółtym sokiem mlecznym. Łodyga ulistniona, naga lub owłosiona^[4]^[8].
Liście: Podwójnie lub nawet potrójnie pierzasto podzielone, z wąskimi łatkami^[4]^[8].
Kwiaty: Pojedyncze na szczycie pędów lub w kątach liści. Działki kielicha 2, omszone. Płatków 4 purpurowych lub czerwonych. Pręciki liczne. Słupek zbudowany z 4 owocolistków. Zalążnia jednokomorowa. Szyjka słupka krótka, zakończona główkowatym znamieniem^[4]^[8].
Owoce: Wąskie, walcowate torebki zawierające liczne nasiona^[4]^[8].

Systematyka

Pozycja systematyczna

Rodzaj z plemienia Papavereae, podrodziny Papaveroideae^[9], rodziny makowatych Papaveraceae z do rzędu jaskrowców (Ranunculales)^[2].

Od końca XX wieku badania molekularne wskazywały zagnieżdżenie tradycyjnie wąsko ujmowanego rodzaju w obrębie rodzaju mak Papaver w sekcji Argemonidium. Sekcja ta (wraz z Roemeria) stanowi grupę siostrzaną dla innej sekcji z rodzaju Papaver – sect. Meconella^[10]^[11]^[12]. Cała ta grupa wraz z rodzajem mekonops Meconopsis tworzy grupę siostrzaną względem rodzaju Papaver sensu stricto. W efekcie ujęcie rodzaju Roemeria jest rozszerzane o gatunki z sekcji Argemonidium^[6].

Wykaz gatunków w szerokim ujęciu obejmującym taksony tradycyjnie włączane do Papaver sect. Argemonidium^[5]^[6]

Roemeria apula (Ten.) Banfi, Bartolucci, J.-M.Tison & Galasso
Roemeria argemone (L.) C.Morales, R.Mend. & Romero García (≡Papaver argemone L.) – mak piaskowy
Roemeria armenii (M.V.Agab.) Banfi, Bartolucci, J.-M.Tison & Galasso
Roemeria carica A.Baytop
Roemeria davisii (Kadereit) Banfi, Bartolucci, J.-M.Tison & Galasso
Roemeria hispida (Lam.) Stace (≡ Papaver hybridum L.) – mak pośredni
Roemeria hybrida (L.) DC. – remeria fiołkowa^[13], remeria pośrednia^[7]
Roemeria macrostigma Bien. ex Fedde
Roemeria meiklei (Kadereit) Banfi, Bartolucci, J.-M.Tison & Galasso
Roemeria minor (Boivin ex Bél.) Banfi, Bartolucci, J.-M.Tison & Galasso
Roemeria nigrotincta (Fedde) Banfi, Bartolucci, J.-M.Tison & Galasso
Roemeria ocellata (Woronow) Banfi, Bartolucci, J.-M.Tison & Galasso
Roemeria pavonina (Schrenk ex Fisch. & C.A.Mey.) Banfi, Bartolucci, J.-M.Tison & Galasso
Roemeria procumbens Aarons. & Oppenh.
Roemeria refracta DC. – remeria odgięta^[13]^[14]
Roemeria sicula (Guss.) ined.
Roemeria virchowii (Asch. & Sint. ex Boiss.) Banfi, Bar-tolucci, J.-M.Tison & Galasso

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-03-26] (ang.).
↑ ^a ^b Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2011-03-03] (ang.).
↑ ^a ^b Index Nominum Genericorum. [dostęp 2011-03-03].
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Robert W. Kiger: Roemeria Medikus. [w:] Flora of North America [on-line]. eFloras.org. [dostęp 2022-12-10].
↑ ^a ^b ^c Roemeria Medik.. [w:] Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2022-12-10].
↑ ^a ^b ^c ^d Enrico Banfi, Fabrizio Bartolucci, Jean-Marc Tison, Gabriele Galasso. A new genus for Papaver sect. Meconella and new combinations in Roemeria (Papaveraceae) in Europe and the Mediterranean area. „Natural History Sciences”. 9, 1, 2022. DOI: 10.4081/nhs.2022.556.
↑ ^a ^b ^c ZbigniewZ. Mirek ZbigniewZ. i inni, Vascular plants of Poland. An annotated checklist, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2020, s. 127, 148, ISBN 978-83-62975-45-7 .
↑ ^a ^b ^c ^d Mingli Zhang, Christopher Grey-Wilson: Roemeria. [w:] Flora of China [on-line]. eFloras.org. [dostęp 2011-03-03]. (ang.).
↑ Family: Papaveraceae. [w:] Germplasm Resources Information Network (GRIN) [on-line]. United States Department of Agriculture. [dostęp 2011-02-24]. (ang.).
↑ J. W. Kadereit, K. J. Sytsma. Disassembling Papaver: a restriction site analysis of chloroplast DNA. „Nordic Journal of Botany”. 12, 2, s. 205-217, 1992. DOI: 10.1111/j.1756-1051.1992.tb01292.x.
↑ Joachim W. Kadereit, Andrea E. Schwarzbach, Kirstin B. Jork . The phylogeny of Papaver s. l. (Papaveraceae): Polyphyly or monophyly?. „Plant Systematics and Evolution”. 204, s. 75–98, 1997.
↑ James C. Carolan, Ingrid L. I. Hook, Mark W. Chase, Joachim W. Kadereit, Trevor R. Hodkinson. Phylogenetics of Papaver and Related Genera Based on DNA Sequences from ITS Nuclear Ribosomal DNA and Plastid trnL Intron and trnL–F Intergenic Spacers. „Annals of Botany”. 98, 1, s. 141–155, 2006. DOI: 10.1093/aob/mcl079.
↑ ^a ^b Ludmiła Karpowiczowa (red.): Słownik nazw roślin obcego pochodzenia łacińsko-polski i polsko-łaciński. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 1973, s. 66.
↑ Nazwa polska według Gawryś Wiesław: Słownik roślin zielnych. Kraków: Officina Botanica, 2008. ISBN 978-83-925110-5-2.

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-03-26] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2011-03-03] (ang.).

[ing-3] Index Nominum Genericorum. [dostęp 2011-03-03].

[america-4] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Robert W. Kiger: Roemeria Medikus. [w:] Flora of North America [on-line]. eFloras.org. [dostęp 2022-12-10].

[powo-5] Roemeria Medik.. [w:] Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2022-12-10].

[banfi-6] Enrico Banfi, Fabrizio Bartolucci, Jean-Marc Tison, Gabriele Galasso. A new genus for Papaver sect. Meconella and new combinations in Roemeria (Papaveraceae) in Europe and the Mediterranean area. „Natural History Sciences”. 9, 1, 2022. DOI: 10.4081/nhs.2022.556.

[checklist-7] ZbigniewZ. Mirek ZbigniewZ. i inni, Vascular plants of Poland. An annotated checklist, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2020, s. 127, 148, ISBN 978-83-62975-45-7 .

[china-8] Mingli Zhang, Christopher Grey-Wilson: Roemeria. [w:] Flora of China [on-line]. eFloras.org. [dostęp 2011-03-03]. (ang.).

[grin-9] Family: Papaveraceae. [w:] Germplasm Resources Information Network (GRIN) [on-line]. United States Department of Agriculture. [dostęp 2011-02-24]. (ang.).

[10] J. W. Kadereit, K. J. Sytsma. Disassembling Papaver: a restriction site analysis of chloroplast DNA. „Nordic Journal of Botany”. 12, 2, s. 205-217, 1992. DOI: 10.1111/j.1756-1051.1992.tb01292.x.

[11] Joachim W. Kadereit, Andrea E. Schwarzbach, Kirstin B. Jork . The phylogeny of Papaver s. l. (Papaveraceae): Polyphyly or monophyly?. „Plant Systematics and Evolution”. 204, s. 75–98, 1997.

[james-12] James C. Carolan, Ingrid L. I. Hook, Mark W. Chase, Joachim W. Kadereit, Trevor R. Hodkinson. Phylogenetics of Papaver and Related Genera Based on DNA Sequences from ITS Nuclear Ribosomal DNA and Plastid trnL Intron and trnL–F Intergenic Spacers. „Annals of Botany”. 98, 1, s. 141–155, 2006. DOI: 10.1093/aob/mcl079.

[ludmila-13] Ludmiła Karpowiczowa (red.): Słownik nazw roślin obcego pochodzenia łacińsko-polski i polsko-łaciński. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 1973, s. 66.

[14] Nazwa polska według Gawryś Wiesław: Słownik roślin zielnych. Kraków: Officina Botanica, 2008. ISBN 978-83-925110-5-2.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]