Renan Dal Zotto – Wikipedia, wolna encyklopedia

Renan Dal Zotto
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

16 lipca 1960
São Leopoldo

Wzrost

190 cm

Pozycja

przyjmujący

Kariera seniorska
Lata Klub Wyst.
1971–1980 Sogipa
1980–1983 Atlântica Boavista
1983–1985 ADC Sulbrasileiro
1985–1987 Bradesco/Atlantica
1987–1988 Clube Atlético Pirelli
1988–1992 Maxicono Parma
1992–1993 Messaggero Ravenna
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst.
1976–1989 Brazylia
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1993–1995 Palmeiras/Parmalat
1995–1997 Frigorífico Chapeco EC
1997–1999 Olimpikus/Rio de Janeiro
1999–2005 Unisul/Cimed
2005–2007 Cimed
2007–2008 Sisley Treviso
2017–2023 Brazylia
2019–2020 EMS Taubaté Funvic
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Brazylia
Igrzyska olimpijskie
srebro Los Angeles 1984 piłka siatkowa
(turniej halowy)
Mistrzostwa świata
srebro Argentyna 1982 drużynowo
Igrzyska panamerykańskie
złoto Caracas 1983 drużynowo
srebro San Juan 1979 drużynowo
brąz Indianapolis 1987 drużynowo
Strona internetowa

Renan Dal Zotto (ur. 16 lipca 1960 w São Leopoldo[1]) – brazylijski siatkarz i trener reprezentacji Brazylii mężczyzn w latach 2017–2023[2][3]. Członek siatkarskiej galerii sław[4].

Kariera sportowa

[edytuj | edytuj kod]

Karierę sportową rozpoczynał w 1971 roku w drużynie Sogipa w Porto Alegre[5]. Następnie reprezentował inne brazylijskie kluby: Atlântica Boavista, ADC Sulbrasileiro, Bradesco/Atlântica, Clube Atlético Pirelli. W latach 1988–1992 był zawodnikiem włoskiej drużyny Maxicono Parma, a ostatni swój sezon (1992/1993) rozegrał w barwach Messaggero Ravenna[6].

W latach 1976-1989 był powoływany do reprezentacji Brazylii. Jako zawodnik uczestniczył w trzech Letnich Igrzyskach Olimpijskich. W 1980 roku w Moskwie zajął piąte miejsce. W 1984 roku w Los Angeles wywalczył srebrny medal, a w 1988 roku w Seulu rywalizację zakończył na czwartej pozycji[7].

W 2015 roku został członkiem siatkarskiej galerii sław.

Kariera trenerska

[edytuj | edytuj kod]

W 1993 roku został pierwszym trenerem brazylijskiej drużyny Palmeiras/Parmalat, z którą wywalczył wicemistrzostwo Superligi[8]. W następnych latach trenował zespoły: Frigorífico Chapeco EC (1995-1997), Olimpikus/Rio de Janeiro (1997-1999), Unisul/Cimed (1999-2005), Cimed (2005-2007). W 2007 roku przeniósł się na jeden sezon do włoskiego Sisley Treviso[9]. W 2017 roku został powołany na stanowisko selekcjonera reprezentacji Brazylii mężczyzn. W trakcie sezonu 2018/2019 został równocześnie trenerem drużyny EMS Taubaté Funvic, którą prowadził do 2020 roku[10][11].

Działacz sportowy

[edytuj | edytuj kod]

W latach 2009-2017 był działaczem sportowym. W 2009 roku został dyrektorem ds. marketingu klubu Cimed. Następnie był kierownikiem marketingu i dyrektorem generalnym klubów piłkarskich Figueirense i Guarani (2010-2013)[8]. W 2014 roku został dyrektorem marketingu Brazylijskiej Konfederacji Siatkówki.

Jako zawodnik

[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy

[edytuj | edytuj kod]

klubowe

[edytuj | edytuj kod]

Mistrzostwo Brazylii:

  • złoto 1981
  • srebro 1982, 1986

Klubowe mistrzostwa Ameryki Południowej:

  • złoto 1982, 1986
  • srebro 1983, 1984

Puchar Europy Zdobywców Pucharów:

Mistrzostwo Włoch:

  • złoto 1990, 1992
  • srebro 1989, 1991

Superpuchar Europy:

  • złoto 1989, 1990, 1992

Puchar Włoch:

  • złoto 1990, 1992

Klubowe Mistrzostwa Świata:

Puchar Europy Mistrzów Klubowych:

Puchar CEV:

reprezentacyjne

[edytuj | edytuj kod]

Mistrzostwa Ameryki Południowej:

Igrzyska Panamerykańskie:

  • złoto 1983
  • srebro 1979

Puchar Świata:

Mistrzostwa Świata:

Igrzyska Olimpijskie:

Igrzyska Ameryki Południowej:

  • brąz 1987

Nagrody indywidualne

[edytuj | edytuj kod]

Jako trener

[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy

[edytuj | edytuj kod]

klubowe

[edytuj | edytuj kod]

Mistrzostwo Brazylii:

  • złoto 1994, 2004, 2006
  • srebro 2000, 2003, 2007
  • brąz 1995, 2001

Superpuchar Włoch:

  • złoto 2007

Superpuchar Brazylii:

  • złoto 2019

Klubowe mistrzostwa Ameryki Południowej:

  • brąz 2020

reprezentacyjne

[edytuj | edytuj kod]

Liga Światowa:

Mistrzostwa Ameryki Południowej:

Puchar Wielkich Mistrzów:

Mistrzostwa Świata:

Puchar Świata:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Renan Dal Zotto [online], IMDb [dostęp 2022-04-20] (ang.).
  2. Wywalczyli olimpijski awans, a trener podał się do dymisji. Szok! [online], Przegląd Sportowy Onet [dostęp 2023-10-09] (pol.).
  3. Koniec epoki! Reprezentacja Brazylii ma nowego trenera - Polsat Sport. www.polsatsport.pl, 2017-01-11. [dostęp 2022-04-20]. (pol.).
  4. Renan Dal Zotto [online], International Volleyball Hall of Fame - Holyoke, Massachusetts USA [dostęp 2022-04-20] (ang.).
  5. Sogipa: Formados na Sogipa, Renan Dal Zotto e Fernanda Garay também são a Sogipa em Tóquio [online], Sogipa [dostęp 2022-04-20] (port. braz.).
  6. Dal Zotto Renan. Legavolley. [dostęp 2022-04-20]. (wł.).
  7. Olympedia – Renan. www.olympedia.org. [dostęp 2022-04-20].
  8. a b Trajetória – Renan Dal Zotto. [dostęp 2022-04-20]. (port. braz.).
  9. Renan Dal Zotto » kluby :. Volleybox. [dostęp 2022-04-20]. (pol.).
  10. WoV: BRA M: Renan Dal Zotto is the new head coach of Taubate. WorldOfVolley, 2019-02-22. [dostęp 2022-04-20]. (ang.).
  11. Selekcjoner reprezentacji Brazylii żegna się z pracą. www.polsatsport.pl. [dostęp 2022-04-20]. (pol.).
  12. Mistrzostwa Ameryki Płd.: Argentyna wróciła na szczyt. siatka.org. (pol.).
  13. MŚ M: Brazylia na podium mistrzostw świata. siatka.org. (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]