Rezonans (cząstka) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2011-06 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Ten artykuł dotyczy cząstki. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa.

Rezonans – hadron nietrwały ze względu na oddziaływanie silne. Jego czas życia jest zwykle rzędu 10⁻²⁴ s. Ze względu na tak małą jego wartość masa rezonansu nie jest dobrze ustalona. Masy cząstki dane są rozkładem Breita-Wignera, który opisuje też kształt klasycznej krzywej rezonansowej, stąd nazwa.

Rozrzut mas cząstki jest konsekwencją zasady nieoznaczoności Heisenberga:

${\displaystyle \Delta E\Delta t\geqslant {\frac {\hbar }{2}},}$

gdzie ${\displaystyle E=mc^{2},}$ ${\displaystyle \hbar =h/(2\pi ),}$ ${\displaystyle h}$ – stała Plancka. Cząstka o bardzo krótkim – a więc bardzo dobrze określonym czasie życia (małe ${\displaystyle \Delta t}$) ma więc duży rozrzut energii, a co za tym idzie, duży rozrzut mas.

Przykład: Cząstka ${\displaystyle \Delta ^{++}(1232)}$ ma rozkład masy o szerokości połówkowej Γ ≈ 118 MeV/c². Jej czas życia jest więc rzędu

${\displaystyle \tau \approx {\frac {\hbar }{2\Gamma c^{2}}}\approx 3\cdot 10^{-20}\ \mathrm {s} .}$

Nie istnieją obecnie detektory pozwalające na bezpośredni pomiar toru lotu takiej cząstki. Cząstka ${\displaystyle \Delta ^{++}(1232)}$ o energii rzędu 10 GeV przeleci średnio jedynie 0,1 nm przed rozpadem – odległość porównywalną z rozmiarem pojedynczego atomu. Możliwy jest jedynie pomiar masy niezmienniczej produktów rozpadów cząstki.