Roman Scipio del Campo – Wikipedia, wolna encyklopedia

Roman Scipio del Campo
Herb
Scypio
Rodzina

Scipio del Campo

Data urodzenia

25 sierpnia 1877

Ojciec

Karol Scipio del Campo

Matka

Karolina Weigel

Żona

Zofia Ziębicka

Roman Scipio del Campo (ur. 25 sierpnia 1877[1]) – polski inżynier. Był potomkiem włoskiej rodziny Scipio del Campo.

Został odkrywcą pokładów alabastru na terenie Kańczugi, jedynych w Europie Wschodniej i (od 1928 roku) budowniczym kopalni w Łopuszce Wielkiej. Wydobywany tutaj alabaster wykorzystywany był m.in. do renowacji stiuków w katedrze wawelskiej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Karola Scipio del Campo i Karoliny Weigel.

Ożenił się w 1908 z Zofią Ziembicką (1884–1970). W 1909 urodził się mu syn – Andrzej, a rok potem w 1910 córka Zofia i 14 maja 1918 we Lwowie druga córka Katarzyna.

Dziedziczył dobra w Łopuszce Wielkiej koło Kańczugi. W Łopuszce znajduje się wzniesiona z końcem XIX neogotycka kaplica nagrobna jego rodu, według projektu Karola Stryjeńskiego.

Od lewej: Piotr Łastowiecki, hr. Roman Scipio, P. Gaillard, Władysław Bzowski, Karolina Przedrzymirska, Eustachy Wolski, Stefan Borck-Prek, Teofil Żurowski (Pantalowice przed 1904).

W latach 1938–1939 był wiceprezesem, a w latach 1946–1957 sekretarzem Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. rodtarnowski.com. rodtarnowski.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-06-06)].