Roman Völpel – Wikipedia, wolna encyklopedia

Roman Völpel (ur. 1880, zm. w czerwcu 1940 we Lwowie) – polski architekt związany twórczością ze Lwowem.

Urodził się w pochodzącej z Niemiec rodzinie ewangelickiej, studiował na Politechnice Lwowskiej, a następnie kontynuował naukę w Wiedniu. Od 1910 tworzył we Lwowie, w 1916 został członkiem Polskiego Towarzystwa Politechnicznego we Lwowie^[1], wykładał w Szkole Przemysłowej. 4 czerwca 1920 wspólnie z Karolem Machalskim i Zbigniewem Wlassicsem założył przedsiębiorstwo budowlane "Zespół inżynierów Machalski, Völpel, Wlassics"^[2]. Był pasjonatem czasów napoleońskich i malował motywy związane z tą tematyką, ponadto hodował konie, posiadał własną stajnię na Persenkówce. Początkowo mieszkał przy ulicy Teatyńskiej (Maksyma Krzywonosa), a następnie przy ulicy Józefa Supińskiego 5 (Kociubyńskiego).

• Gmach Banku Ziemskiego przy ulicy Księcia Romana 4/6 (Stefana Batorego) /1912-1914/ rzeźby na elewacji wykonał Adolf Piller;
• Grobowiec rodziny Scheks na Cmentarzu Łyczakowskim /1925/, wykonany przez firmę Ludwika Tyrowicza;
• Relief na grobie rodziny Gyurkovichów na Cmentarzu Łyczakowskim, współautor Julian Mikołajski;
• Kamienice przy ulicy Wołodymira Samijlenka 14-20 (Oficerska) /1926/;
• Kościół pw. św. Józefa w Manasterzu, współautor Czesław Thullie /1938/.

• Бірюльов Ю. О. Вольпель Роман - Енциклопедія Львова за редакцією А. Козицького та І. Підкови, Літопис, Львів 2007 Т. 1 c. 427 ISBN 978-966-7007-69-0.

• Ignacy Tekliński "Pożegnanie Ewy Żygulskiej" Cracovia-Leopolis 2006