Rudolf Jagielski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Rudolf Jagielski
	; Rudolf Jagielski (przed 1929)
	podpułkownik dyplomowany artylerii
Data i miejsce urodzenia	27 września 1887 ; Mokrzyszów
Data i miejsce śmierci	wiosna 1940 ; Charków
	Przebieg służby
Lata służby	do 1935 i 1939–1940
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier; Wojsko Polskie
Jednostki	3 Pułk Artylerii Fortecznej; 19 Pułk Artylerii Lekkiej; 26 Dywizja Piechoty; 30 Pułk Artylerii Polowej; 9 Dywizjon Artylerii Konnej; 11 Pułk Artylerii Lekkiej
Stanowiska	szef sztabu; dowódca dywizjonu artylerii; zastępca dowódca pułku; dowódca pułku artylerii
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; II wojna światowa
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Rudolf Jagielski (ur. 27 września 1887 w Mokrzyszowie, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – podpułkownik dyplomowany artylerii Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Rudolf Jagielski urodził się 27 września 1887 roku w Mokrzyszowie, w rodzinie Andrzeja i Katarzyny z domu Kalinka. Został oficerem cesarskiej i królewskiej armii. Będąc słuchaczem III roku akademii wojskowej został awansowany na porucznika ze starszeństwem z dniem 1 września 1911 roku w c. i k. 3 pułku artylerii fortecznej w Przemyślu^[1]. W 1914 roku pełnił służbę w c. i k. 2 pułku artylerii fortecznej w Krakowie^[2]. W szeregach c. i k. armii uczestniczył w I wojnie światowej.

27 grudnia 1918 roku został przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia kapitana i przydzielony z dniem 1 listopada 1918 roku do Okręgu Generalnego „Kraków”^[3]. 15 lipca 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu majora, w artylerii, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej. Pełnił wówczas służbę w Dowództwie Okręgu Generalnego „Kraków”^[4]^[5]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 39. lokatą w korpusie oficerów artylerii^[6]. 3 listopada 1922 roku został przydzielony do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza II Kursu Doszkolenia. 15 października 1923 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przeniesiony do dowództwa 26 Dywizji Piechoty w Skierniewicach na stanowisko szefa sztabu^[7]. Pełniąc służbę sztabową pozostawał oficerem nadetatowym 19 pułku artylerii polowej. 31 marca 1924 roku został awansowany na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 roku i 26. lokatą w korpusie oficerów artylerii. 23 października 1925 roku został zastępcą dowódcy 30 pułku artylerii polowej we Włodawie^[8]. 23 maja 1927 roku został przeniesiony do 9 dywizjonu artylerii konnej w Baranowiczach na stanowisko dowódcy^[9]. 24 lipca 1928 roku otrzymał przeniesienie na stanowisko dowódcy 11 pułku artylerii polowej w Stanisławowie, który 1 stycznia 1931 roku został przemianowany na 11 pułk artylerii lekkiej, a trzy lata później otrzymał nazwę wyróżniającą „Karpacki”. Z dniem 30 września 1935 roku został przeniesiony w stan spoczynku^[10].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku dostał się do sowieckiej niewoli. Przebywał w obozie w Starobielsku. Wiosną 1940 roku został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w Piatichatkach. Od 17 czerwca 2000 roku spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie^[11]^[12].

Upamiętnienie

5 października 2007 Minister Obrony Narodowej awansował go pośmiertnie do stopnia pułkownika^[13]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”^[14].

W maju 2009 w ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia”, przy Gimnazjum w Brojcach został zasadzony Dąb Pamięci honorujący Rudolfa Jagielskiego.

27 października 2011 Rada Miasta Tarnobrzega nadała imię Rudolfa Jagielskiego ulicy w jego rodzinnej wsi, Mokrzyszowie, stanowiącej tarnobrzeską dzielnicę^[15].

Ordery i odznaczenia

Krzyż Walecznych (dwukrotnie, 1922)^[16]
Złoty Krzyż Zasługi (17 marca 1930)^[17]
Medal Niepodległości (17 września 1932)^[18]
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Złota Odznaka Honorowa Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej I stopnia^[19]

Zobacz też

Przypisy

↑ Kronika. Z c. i k. armii. „Gazeta Lwowska”, s. 3, Nr 190 z 22 sierpnia 1911.
↑ Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914, Wiedeń luty 1914, s. 888, 905.
↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 2 z 12 stycznia 1919 roku, poz. 75. Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 4 z 16 stycznia 1919 roku, poz. 178.
↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 29 z 4 sierpnia 1920 roku, poz. 729.
↑ Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 37 z 24 września 1921 roku, s. 8, 662.
↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 189.
↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 63 z 27 września 1923 roku, s. 586.
↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 110 z 23 października 1923 roku, s. 592.
↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 15 z 23 maja 1927 roku, s. 147.
↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 10 z 4 lipca 1935 roku, s. 87.
↑ Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 309. ISBN 83-7001-294-9.
↑ Księgi Cmentarne – wpis 5455.
↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
↑ LISTA OSÓB ZAMORDOWANYCH W KATYNIU, CHARKOWIE, TWERZE I MIEDNOJE MIANOWANYCH POŚMIERTNIE NA KOLEJNE STOPNIE. policja.pl. [dostęp 2014-04-09].
↑ Uchwała Nr XVII/242/2011 Rady Miasta Tarnobrzeg z 27 października 2011r.. tarnobrzeg.pl. [dostęp 2014-12-06].
↑ Rozporządzenie Kierownika MSWojsk. L. 4597/22 (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 9, s. 314)
↑ M.P. z 1930 r. nr 98, poz. 143 „za zasługi na polu organizacji wojska”.
↑ M.P. z 1932 r. nr 217, poz. 249 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
↑ Piętnastolecie L. O. P. P.. Warszawa: Wydawnictwo Zarządu Głównego Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej, 1938, s. 283.

Bibliografia

Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych.
Roczniki Oficerskie 1923, 1924, 1928 i 1932.
Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Charków. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2003. s. 177. [dostęp 2014-12-06].
Lista oficerów Wojska Polskiego z lat 1914–1939. Rudolf Jagielski. officersdatabase.appspot.com. [dostęp 2014-12-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (10 grudnia 2014)].
Rudolf Jagielski. katyn-pamietam.pl. [dostęp 2014-12-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (10 grudnia 2014)].
Tarnobrzeskie ulice, Miejska Biblioteka Publiczna im. dr. Michała Marczaka w Tarnobrzegu, Tarnobrzeg 2012, ISBN 978-83-925688-3-4.

[1] Kronika. Z c. i k. armii. „Gazeta Lwowska”, s. 3, Nr 190 z 22 sierpnia 1911.

[2] Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914, Wiedeń luty 1914, s. 888, 905.

[3] Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 2 z 12 stycznia 1919 roku, poz. 75. Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 4 z 16 stycznia 1919 roku, poz. 178.

[4] Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 29 z 4 sierpnia 1920 roku, poz. 729.

[5] Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 37 z 24 września 1921 roku, s. 8, 662.

[6] Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 189.

[7] Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 63 z 27 września 1923 roku, s. 586.

[8] Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 110 z 23 października 1923 roku, s. 592.

[9] Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 15 z 23 maja 1927 roku, s. 147.

[10] Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 10 z 4 lipca 1935 roku, s. 87.

[11] Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 309. ISBN 83-7001-294-9.

[12] Księgi Cmentarne – wpis 5455.

[13] Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.

[14] LISTA OSÓB ZAMORDOWANYCH W KATYNIU, CHARKOWIE, TWERZE I MIEDNOJE MIANOWANYCH POŚMIERTNIE NA KOLEJNE STOPNIE. policja.pl. [dostęp 2014-04-09].

[15] Uchwała Nr XVII/242/2011 Rady Miasta Tarnobrzeg z 27 października 2011r.. tarnobrzeg.pl. [dostęp 2014-12-06].

[16] Rozporządzenie Kierownika MSWojsk. L. 4597/22 (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 9, s. 314)

[17] M.P. z 1930 r. nr 98, poz. 143 „za zasługi na polu organizacji wojska”.

[18] M.P. z 1932 r. nr 217, poz. 249 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

[19] Piętnastolecie L. O. P. P.. Warszawa: Wydawnictwo Zarządu Głównego Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej, 1938, s. 283.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]