French
DeutschRune Larsson – Wikipedia, wolna encyklopedia
 | |
| Data i miejsce urodzenia | 17 czerwca 1924 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 17 września 2016 |
| Wzrost | 178 cm |
| Dorobek medalowy | |
Carl Rune Larsson (ur. 17 czerwca 1924 w Sztokholmie, zm. 17 września 2016 w gminie Järfälla[1]) – szwedzki lekkoatleta, płotkarz i sprinter, dwukrotny medalista olimpijski z 1948.
Na mistrzostwach Europy w 1946 w Oslo zdobył brązowy medal w biegu na 400 metrów przez płotki, za Bertelem Storskrubbem z Finlandii i swym rodakiem Sixtenem Larssonem[2].
Zdobył brązowe medale w biegu na 400 metrów przez płotki (za Royem Cochranem z USA i Duncanem White ze Sri Lanki) oraz w sztafecie 4 × 400 metrów podczas igrzysk olimpijskich w 1948 w Londynie. Sztafeta Szwecji biegła w składzie: Kurt Lundquist, Lars-Erik Wolfbrandt, Folke Alnevik i Larsson. Na tych samych igrzyskach odpadł w ćwierćfinale biegu na 400 metrów[1].
Wystąpił na mistrzostwach Europy w 1950 w Brukseli, gdzie zdobył brązowy medal w sztafecie 4 × 400 metrów (w składzie: Gösta Brännström, Tage Ekfeldt, Larsson i Wolfbrandt) oraz odpadł w półfinale biegu na 400 metrów przez płotki[3]. Na igrzyskach olimpijskich w 1952 w Helsinkach odpadł w półfinale biegu na 400 metrów przez płotki i w eliminacjach sztafety 4 × 400 metrów[1].
Był dwukrotnym rekordzistą Szwecji w biegu na 400 metrów przez płotki z czasami 52,3 (9 lipca 1948 w Sztokholmie) i 51,9 (30 lipca 1948 w Londynie) i jednokrotnym w sztafecie 4 × 400 metrów (3:11,6 27 sierpnia 1950 w Brukseli)[4].
Był mistrzem Szwecji w biegu na 400 metrów w latach 1947 i 1948 oraz w biegu na 400 metrów przez płotki w latach 1946-1951[5].
W 1951 otrzymał Svenska Dagbladets guldmedalj, nagrodę dla najlepszego sportowca Szwecji w tym roku.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Rune Larsson [online], olympedia.org [dostęp 2020-08-12] (ang.).
- ↑ Mirko Jalava (red.): Göteborg 2006 Statistics Handbook. Göteborg: European Athletics, 2006, s. 100.
- ↑ Mirko Jalava (red.): Göteborg 2006 Statistics Handbook. Göteborg: European Athletics, 2006, s. 105 i 108.
- ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 88 i 208. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
- ↑ Stora Grabbar 101-150 [online] [dostęp 2013-04-21] (szw.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Rune Larsson, [w:] tilastopaja.info [dostęp 2013-04-21] (ang.).