Rusa IV – Wikipedia, wolna encyklopedia

Rusa IV
król Urartu
Okres

od 595 roku p.n.e.
do 585 roku p.n.e.

Poprzednik

Rusa III

Dane biograficzne
Data urodzenia

II połowa VII wieku p.n.e.

Data śmierci

585 rok p.n.e.

Ojciec

Rusa III

Risa IV – ostatni król Urartu, panujący w latach 595–585 p.n.e., syn Rusy III, świadek zburzenia stolicy Tejszebaini.

O Rusie IV naukowcy dowiedzieli się po gruntownym zbadaniu glinianej plomby, zamykającej jeden ze spichlerzy w Tejszebaini. Plomba została zerwana w momencie szturmu na twierdzę. Napis zawierał słowa „syn Rusy”, jednak dopiero w 1960 roku udało się odczytać całe imię króla – „Rusa, syn Rusy”[1]. W ten sposób ustalono, że ostatnim królem Urartu był Rusa IV, syn Rusy III.

Gliniana plomba przy pomocy sznurka opieczętowywała spichlerz. W celu uniemożliwienia fałszerstwa plomby odbijano na niej przy pomocy pieczęci cylindrycznej podpis stróża. Plomba została znaleziona w 1952 roku na wzniesieniu Karmir Blur podczas wykopalisk archeologicznych w Tejszebaini. Na zdjęciu widoczne są ślady podpisu i pieczęci.

Za panowania Rusy IV Urartyjczycy nie kontrolowali już centralnej części państwa nad jeziorem Wan. Próbowali jedynie utrzymywać swoje wpływy na Zakaukaziu. W ostatnim dziesięcioleciu istnienia Urartu miasto Argisztihinili zostało utracone podczas walk. Erebuni opuszczono, a wszystkie kosztowności z niego przewieziono do Tejszebaini[2][3]. W 585 roku p.n.e. padła ówczesna stolica – Tejszebaini.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Н.В. Арутюнян, К интерпретации надписи на глиняной булле Кармир-блура, „Историко-филологический журнал АН Армянской ССР” 1 (1960).
  2. Б.Б. Пиотровский, Ванское царство (Урарту), Москва 1959.
  3. А.А. Мартиросян, Аргиштихинили, Ереван 1974.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • „Историко-филологический журнал АН Армянской ССР” 1 (1960).
  • Мартиросян А.А.. Аргиштихинили, Ереван 1974.
  • Пиотровский Б.Б., Ванское царство (Урарту), Москва 1959.