Rydynger – Wikipedia, wolna encyklopedia

Rydynger (Rydygier, Rüdiger, Rüdiger I, Rüdinger) – polski herb szlachecki z nobilitacji.

Opis herbu z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego^[1]:

W polu czerwonym ramię zbrojne, srebrne, trzymające hak rybacki złoty.

Klejnot: na zawoju złoto-czerwonym godło w słup między dwoma skrzydłami orlimi; prawym w pas czerwono-srebrnym, lewym w pas srebrno-czerwonym.

Labry czerwone, podbite srebrem.

Juliusz Karol Ostrowski blazonuje herb nieco inaczej dodając błękitne obramowanie tarczy, zaś trzymany przez ramię przedmiot opisując jako motykę lub kotwicę. Tynktury skrzydeł w klejnocie nie są opisane^[2].

Nadany Kasprowi Rüdigerowi, rajcy toruńskiemu 16 listopada 1569^[3]. Anna Wajs podaje, że nobilitacja objęła też synów Kaspra^[4].

Ponieważ herb Rydynger był herbem własnym, prawo do posługiwania się nim przysługuje tylko jednemu rodowi herbownemu:

Rydynger (Ridger, Rüdiger, Rydger, Rydgier, Rydyger, Rydygier).

• Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1. Brak numerów stron w książce

• Herb Rydynger z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla