Rynna – Wikipedia, wolna encyklopedia

Typowe zamontowanie rynny na wspornikachrynhakach
Rura spustowa biegnąca od rynny do ziemi
Zakończenie rury spustowej – wylot swobodny wody deszczowej na ziemię
Rynna drewniana

Rynna – półotwarta rura najczęściej kładziona wokół krawędzi dachu budynków, do której spływa woda opadowa z dachu podczas deszczu. Rynnę podtrzymuje wspornik rynny (inne nazwy: hak do rynny, pot. rynajza, rynhak).

Rynna często jest mylona z rurą spustową, czyli pionową rurą, łączącą rynnę z ziemią lub podziemną instalacją kanalizacji deszczowej.

Rynna działa na zasadzie grawitacyjnego spływu wody, dlatego jest położona ze spadkiem w kierunku rury spustowej. Obecnie coraz częściej wykorzystuje się podciśnieniowe rury typu pluvia, które nie wymagają zachowania spadków.

Zdarza się, że woda deszczowa nie jest odprowadzana z dachu do poziomu ziemi lub do instalacji kanalizacji deszczowej, tylko po zebraniu w rynnie swobodnie wypuszczona z wysokości za pomocą rzygaczy.

Organizacja Society for the Protection of Ancient Buildings w Wielkiej Brytanii organizuje co roku w listopadzie, w ostatnim dniu tygodnia, drobnych remontów budynków National Maintanance Week – symboliczny National Gutters Day (Narodowy Dzień Rynien)[1], podczas którego właściciele domów mają oczyścić rynny z liści i dokonać potrzebnych napraw przed nadejściem zimy[2][3].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Ten Easy Energy Tips. National Maintanance Week. [dostęp 2013-02-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (30 stycznia 2013)]. (ang.).
  2. Check your gutters before winter storms. Spenborough Guardian, 3 grudnia 2012. [dostęp 2013-02-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (5 czerwca 2013)]. (ang.).
  3. David Freezer: Norwich Society backs campaign to smarten up our fine city. Eastern Daily Press, 23 listopada 2011. [dostęp 2013-02-21]. (ang.).