Rząd Paola Gentiloniego – Wikipedia, wolna encyklopedia

Paolo Gentiloni w dniu desygnowania na urząd premiera

Rząd Paola Gentiloniego – rząd Republiki Włoskiej, urzędujący od 12 grudnia 2016 do 1 czerwca 2018.

7 grudnia 2016, po odrzuceniu w referendum zaproponowanych propozycji zmian ustrojowych, premier Matteo Renzi z Partii Demokratycznej ogłosił dymisję rządu[1]. 11 grudnia 2016 na stanowisko premiera Włoch został desygnowany Paolo Gentiloni, działacz PD i urzędujący minister spraw zagranicznych[2]. Następnego dnia ogłosił listę kandydatów na ministrów[3], w większości wchodzących w skład poprzedniego rządu. Również 12 grudnia 2016 członkowie nowego gabinetu zostali zaprzysiężeni przez prezydenta[4].

13 grudnia 2016 rząd otrzymał wotum zaufania w Izbie Deputowanych (368 głosów za przy 105 przeciw), a 14 grudnia również w Senacie (169 głosów za przy 99 przeciw)[5].

W skład gabinetu w dniu powstania wszedł premier, 13 ministrów resortowych i 5 ministrów bez teki[6]. Sekretarzem rządu w randze podsekretarza stanu została Maria Elena Boschi[6].

24 marca 2018, blisko trzy tygodnie po wyborach parlamentarnych, premier ogłosił dymisję rządu[7]. Ostatecznie gabinet funkcjonował do 1 czerwca 2018, gdy po długotrwałych negocjacjach został zaprzysiężony pierwszy rząd Giuseppe Contego.

Skład rządu

[edytuj | edytuj kod]
Funkcja Imię i nazwisko Partia polityczna
Premier Paolo Gentiloni PD
Minister spraw wewnętrznych Marco Minniti PD
Minister sprawiedliwości Andrea Orlando PD
Minister spraw zagranicznych Angelino Alfano NCD
Minister obrony Roberta Pinotti PD
Minister gospodarki i finansów Pier Carlo Padoan bezpartyjny
Minister rozwoju gospodarczego Carlo Calenda PD
Minister infrastruktury i transportu Graziano Delrio PD
Minister pracy i polityki społecznej Giuliano Poletti bezpartyjny
Minister kultury Dario Franceschini PD
Minister zdrowia Beatrice Lorenzin NCD
Minister edukacji, szkolnictwa wyższego i badań naukowych Valeria Fedeli PD
Minister środowiska Gian Luca Galletti Centristi per l’Europa
Minister polityki rolnej, żywnościowej i leśnej Maurizio Martina (do 13 marca 2018)[8] PD
Minister ds. kontaktów z parlamentem Anna Finocchiaro PD
Minister ds. administracji publicznej i deregulacji Marianna Madia PD
Minister ds. regionalnych Enrico Costa (do 19 lipca 2017)[9] NCD
Minister ds. spójności terytorialnej Claudio De Vincenti PD
Minister ds. sportu Luca Lotti PD

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Renzi si è dimesso da presidente del Consiglio: aperta la crisi di governo. Da giovedì le consultazioni. ilfattoquotidiano.it, 7 grudnia 2016. [dostęp 2016-12-14]. (wł.).
  2. ↑ Włochy: Paolo Gentiloni desygnowany na premiera. polskieradio.pl, 11 grudnia 2016. [dostęp 2016-12-14].
  3. ↑ Governo Gentiloni: lista ministri. Alfano Esteri, Minniti Interni, Lotti Sport, Fedeli Istruzione. Boschi sottosegretario. ilfattoquotidiano.it, 12 grudnia 2016. [dostęp 2016-12-14]. (wł.).
  4. ↑ Il Presidente del Consiglio Paolo Gentiloni e i Ministri hanno giurato nelle mani del Capo dello Stato. quirinale.it, 12 grudnia 2016. [dostęp 2016-12-14]. (wł.).
  5. ↑ [Esplora il significato del termine: Gentiloni incassa la fiducia al Senato: 169 sì, 99 contrari Gentiloni incassa la fiducia al Senato: 169 sì, 99 contrari]. corriere.it, 14 grudnia 2016. [dostęp 2016-12-13]. (wł.).
  6. ↑ a b Governo Gentiloni: lista ministri. Alfano Esteri, Minniti Interni, Lotti Sport, Fedeli Istruzione. Boschi sottosegretario. ilfattoquotidiano.it, 12 grudnia 2016. [dostęp 2016-12-16]. (wł.).
  7. ↑ Colle, Gentiloni si è dimesso da presidente del Consiglio: „Orgoglioso di aver servito l’Italia, grazie a tutto il governo”. repubblica.it, 24 marca 2018. [dostęp 2018-06-01]. (wł.).
  8. ↑ Obowiązki ministra tymczasowo przejął premier Paolo Gentiloni, nie powołano następcy.
  9. ↑ Obowiązki ministra tymczasowo przejął premier Paolo Gentiloni, później kompetencje te powierzono podsekretarzowi stanu.
Rząd Paola Gentiloniego (2016–2018)
W dniu powstania

Rządy Włoch od 1946
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Rząd_Paola_Gentiloniego&oldid=70112855”